ZHUANG GU GUAN JIE WAN

Suplement diety ZHUANG GU GUAN JIE WAN został zgłoszony do rejestracji w 2017 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: skrobia ziemniaczana, mirra, olibanum preparowane, auklandia czepna, spatholobus, remania kleista preparowana, jemioła pospolita, psoraleia, szczeć, drynaria, dzięgiel omszały, epimedium. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma Lanzhou Taibao Pharmaceutical Co. Ltd..

• Informacje o suplemencie

  Skład: skrobia ziemniaczana, mirra, olibanum preparowane, auklandia czepna, spatholobus, remania kleista preparowana, jemioła pospolita, psoraleia, szczeć, drynaria, dzięgiel omszały, epimedium
  Forma: DRAŻETKI
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2017
  Producent: Lanzhou Taibao Pharmaceutical Co. Ltd.
  Rejestrujący: c.m.c. Arkadiusz Curzytek
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  skrobia ziemniaczana - Mąka ziemniaczana, mączka ziemniaczana, skrobia ziemniaczana – produkt uzyskiwany z bulw pędowych ziemniaków. Zawiera około 84% skrobi (pozostałość stanowi woda), co jest zależne o wilgotności względnej powietrza. Mąka ziemniaczana ma postać sypkiego, matowego proszku o barwie czysto białej, bez obcych zapachów i posmaków. Proszek ten, ściśnięty w dłoni, charakterystycznie chrzęści. Skrobia ziemniaczana naturalnie nie zawiera glutenu istnieje jednak możliwość skażenia krzyżowego glutenem podczas nieprawidłowego transportu i przechowywania np. w sklepie. Stosowana w przemyśle ze względu na właściwości zagęszczające.

  mirra - Mirra – wonna żywica otrzymywana z drzew i krzewów należących do rodzaju balsamowiec (Commiphora). Uważa się, że najlepsza pochodzi z balsamowca mirry (Commiphora abyssinica), możliwe jest jednak uzyskiwanie jej również z innych gatunków balsamowca, np. Commiphora kataf i Commiphora myrrha. Nazwa mirra wywodzi się z języków semickich, por. aram. ‏ܡܪܝܪܐ‎ murr, arab. ‏مر‎ murr (w obydwu językach: „gorzka”). W hebrajskiej Biblii opisana jest słowem hebr. ‏מוֹר‎ môr (lub hebr. ‏מֹר‎ mōr).

  spatholobus - Bobowate właściwe, motylkowate właściwe lub motylkowate (Faboideae) – podrodzina (lub rodzina – w zależności od ujęcia systematycznego) roślin należąca do rodziny bobowatych (Fabaceae). W dawniejszych systemach klasyfikacyjnych jedna z trzech podrodzin w obrębie bobowatych (obok brezylkowych i mimozowych). W miarę poznawania filogenezy bobowatych okazało się, że bobowate właściwe stanowią jedną z wielu linii rozwojowych w obrębie rodziny, potwierdzono jednak monofiletyczny charakter grupy. Zalicza się tu większość rodzajów bobowatych, bo 476 z blisko 14 tysiącami gatunków. Do tej podrodziny należą wszystkie rośliny bobowate (motylkowate) występujące dziko w Polsce.

  jemioła pospolita - Jemioła pospolita, jemioła biała, strzęśla (Viscum album L.) – gatunek rośliny z rodziny sandałowcowatych (Santalaceae; czasem zaliczana do rodziny (lub podrodziny) jemiołowatych). Występuje na terenie niemal całej Europy oraz w południowej i zachodniej Azji. Jemioła ma zdolność prowadzenia fotosyntezy i dlatego powszechnie uważa się, że jej wpływ na drzewo-gospodarza jest niewielki poprzez pobierania wody i soli mineralnych. Roślina z tego względu zaliczana jest do półpasożytów. Negatywny wpływ jemioły jest jednak większy niż wcześniej sądzono. W okresach suszy aparaty szparkowe jemioły mogą być otwarte, co zwiększa deficyt wody w drzewie. Jednocześnie jemioła pospolita oprócz wody i soli mineralnych pobiera również produkty fotosyntezy od rośliny-gospodarza – od niego pochodzi od 23 do 45% węgla w jemiole. Jemioła jest rośliną leczniczą. Odgrywała też ważną rolę w dawnych wierzeniach i obyczajach, rolę taką w kulturze zachowała także współcześnie.

  szczeć - Szczeć (Dipsacus L.) – rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Obejmuje około 20–28 gatunków. Rośliny te występują w Europie (8 gatunków, z czego trzy są rodzime w Polsce: szczeć wykrawana (D. laciniatus), szczeć pospolita (D. fullonum) i szczeć owłosiona (D. pilosus), a uprawiana i przejściowo dziczejąca (efemerofit) jest także szczeć sukiennicza (D. sativus)), w basenie Morza Śródziemnego, w tropikalnej Afryce oraz w Azji, sięgając na wschodzie do obszarów górskich na Sri Lance. Szczeć pospolita jest gatunkiem inwazyjnym w Ameryce Północnej. Korzenie tych roślin wykorzystywane są jako lecznicze (zwłaszcza D. asper). Charakterystyczne kwiatostany szczeci sukienniczej z licznymi, sztywnymi przysadkami, co najmniej od starożytności używane były jako zgrzebła do gręplowania wełny. Kwiatostany różnych gatunków używane są po zasuszeniu do tworzenia suchych bukietów. Odziomkowe, sztywne liście o nasadach obejmujących łodygę zbierają w nie wodę i w ten sposób utrudniają dostęp do pędu szkodliwym dla roślin bezkręgowcom. Z kolei sztywne przysadki wspierające kwiaty, a w czasie owocowania – owoce, działają jak katapulta służąca do wystrzeliwania owoców, uruchamiana przez trącające je ptaki i inne zwierzęta.

  drynaria - Drynaria (Bory) J. Sm. – rodzaj roślin należący do rodziny paprotkowatych. Należy do niego ok. 144 epifitycznych gatunków, pochodzących z Afryki, Azji i Północno-Wschodniej Australii. Gatunkiem typowym jest Drynaria quercifolia ((L.) J. Sm.).

  epimedium - Epimedium (Epimedium L.) – rodzaj bylin z rodziny berberysowatych. Należy do niego ok. 65 gatunków, przy czym w znacznej części są to endemity występujące tylko w południowych Chinach. Pozostałe gatunki epimedium spotykane są w Azji centralnej, południowej i zachodniej, sięgając Europy. Gatunkiem typowym jest Epimedium alpinum L.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)