SODzyme® z GliSODin® i Jagodami Goji

Suplement diety SODzyme® z GliSODin® i Jagodami Goji (wegetariańskie kapsułki) składający się z: dwutlenek krzemu, stearynian roślinny, celuloza mikrokrystaliczna, maltodekstryna, celuloza roślinna, Ekstrakt z jagód kolcowoju pospolitego (goji), Kompleks dysmutaza ponadtlenkowa/gliadyna (GliSODin®), SODzyme® Specjalna Mieszanka Fitoenzymatyczna. Zarejestrowano go w 2018 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety SODzyme® z GliSODin® i Jagodami Goji został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez LifeExtensionIE LIMITED.

• Informacje o suplemencie

  Skład: dwutlenek krzemu, stearynian roślinny, celuloza mikrokrystaliczna, maltodekstryna, celuloza roślinna, Ekstrakt z jagód kolcowoju pospolitego (goji), Kompleks dysmutaza ponadtlenkowa/gliadyna (GliSODin®), SODzyme® Specjalna Mieszanka Fitoenzymatyczna
  Forma: wegetariańskie kapsułki
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2018
  Producent: Quality Supplements and Vitamins, Inc.
  Rejestrujący: LifeExtensionIE LIMITED
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  dwutlenek krzemu - Ditlenek krzemu, krzemionka (nazwa Stocka: tlenek krzemu(IV)), SiO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym krzem występuje na IV stopniu utlenienia. Zwykle jest krystalicznym ciałem stałym o dużej twardości. Występuje powszechnie na Ziemi jako minerał kwarc – składnik różnego rodzaju skał, piasku i wielu minerałów. Tworzy kamienie półszlachetne.

  celuloza mikrokrystaliczna - Celuloza mikrokrystaliczna (E 460 I) – substancja wypełniająca, stosowana w gastronomii.

  maltodekstryna - Dekstryny – grupa złożonych węglowodanów, zbudowanych z pochodnych cukrów prostych, połączonych wiązaniami α-1,4-glikozydowymi, o długości od 3 do ok. 12–14 merów. Dekstryny powstają w wyniku enzymatycznej lub powodowanej kwasami mineralnymi hydrolizy skrobi. W przemyśle dekstryny są produkowane w wyniku katalitycznej hydrolizy skrobi pochodzącej między innymi z ziemniaków, kukurydzy, owsa, ryżu, tapioki. Dekstryny powstają w jamie ustnej w czasie wstępnego trawienia skrobi i innych cukrów złożonych, na skutek pękania wiązań α-1,4-glikozydowych, łączących mery glukozowe pod wpływem enzymów obecnych w ślinie, m.in. amylazy. Dekstryny są łatwo rozpuszczalnymi w wodzie, substancjami krystalicznymi o barwie białej. Rozróżnia się dekstryny liniowe (o otwartych łańcuchach) oraz dekstryny cykliczne, o kształcie toroidalnym zwane cyklodekstrynami. Wszystkie dekstryny są stosunkowo łatwo przyswajalne, gdyż po spożyciu ulegają takiemu samemu rozkładowi do glukozy, jak inne cukry złożone. Dekstryny mają szereg zastosowań praktycznych, ze względu na łatwość ich produkcji i niską cenę. Są m.in. stosowane jako nietoksyczne kleje biurowe o charakterystycznym słodkim smaku, substancje zagęszczające w produkcji słodyczy oraz tanie masy plastyczne, z których produkować można np. jednorazowe, ekologiczne naczynia. W farmacji dekstryny są stosowane jako składniki mas tabletkowych oraz otoczki tabletek i kapsułek, które po spożyciu same rozpuszczają się w przewodzie pokarmowym. W medycynie wodne roztwory dekstryn, są stosowane jako płyny krwiozastępcze, gdyż stosunkowo łatwo jest uzyskać z dekstryn roztwór o odpowiedniej lepkości umożliwiającej ich podawanie dożylne w postaci wlewu kroplowego. Cyklodekstryny, dzięki swojej unikatowej budowie, są stosowane jako cząsteczki zdolne do transportu leków do ściśle określonych tkanek.

  celuloza roślinna - Ściana komórkowa – struktura otaczająca cytoplast komórek roślin, grzybów, bakterii, archeonów oraz części protistów. Zapewnia komórkom ochronę przed czynnikami fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi, oraz decyduje o ich kształcie. U organizmów jednokomórkowych pełni funkcję szkieletu zewnętrznego. Zbudowana jest z wielu substancji, a skład jest zależny od przynależności taksonomicznej. Wspólną cechą jest występowanie w ścianie komórkowej biopolimerów (celulozy, chityny, mureiny), tworzących jej szkielet. Poza składnikami szkieletowymi w skład ściany komórkowej mogą wchodzić inne polisacharydy, lipoproteiny, lipopolisacharydy lub inne lipidy. Składniki zapewniają strukturze zarówno znaczną sztywność, jak i duży stopień elastyczności. Leżąca na zewnątrz błony komórkowej ściana komórkowa to pierwsza struktura komórkowa poznana dzięki obserwacjom mikroskopowym. Jej istnienie zostało stwierdzone przez Roberta Hooke’a w roku 1663. Polisacharydy ściany komórkowej roślin są składnikiem tkanin, papieru, drewna budowlanego, folii, środków zagęszczających i innych, a celuloza jest najbardziej rozpowszechnionym i użytecznym biopolimerem na Ziemi. Przewiduje się, że wykorzystanie substancji ścian komórkowych będących głównym składnikiem słomy zbóż i innych pozostałości roślinnych będzie rosło w wyniku stosowania odnawialnych źródeł energii oraz wytwarzania materiałów kompozytowych.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)