Revitaliser

Revitaliser to suplement diety w formie Spray. W skład tego suplementu diety wchodzą: Chlorowodorek pirydoksyny, eqv. 0,7 mg Witaminy B5 w jednej dozie, Chlorowodorek tiaminy, eqv. 0,55 mg Tiaminy w jednej dozie, Selenin (IV) sodu – eqv. 22,5 mcg Selenu, Octan retinylu, eqv. 400 mcg Witaminy A w jednej dozie, Kofeina, eqv. 1 mg kofeiny w jednej dozie, L-Glicyna, eqv. 7 mg L-glicyny w jednej dozie, Amid kwasu nikotynowego, eqv. 8 mg Niacyny w jednej dozie, Cyjanokobalamina 0,1% , eqv. 10 mcg Witaminy B1, w jednej dozie, Octan DL – alfa tokoferylu 50%, eqv. 6 mg Witaminy E w jednej dozie, Ekstrakt z korzenia żeń- szenia (Panax ginseng) DER 4:1, 8 mg w jednej dozie, Sukraloza (E955) – substancja słodząca, Ksylitol (E967), Sorbinian potasu (E202) – substancja konserwująca, Aromat truskawkowy, Kwas cytrynowy (E 330) – regulator kwasowości, Glicerol (E 422) – substancja zagęszczająca, Woda. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2016 roku. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Revitaliser został wyprodukowany przez Master Pharm S.A, oraz zgłosiła go do rejestracji firma Healthy Food Park.

• Informacje o suplemencie

  Skład: Chlorowodorek pirydoksyny, eqv. 0,7 mg Witaminy B5 w jednej dozie, Chlorowodorek tiaminy, eqv. 0,55 mg Tiaminy w jednej dozie, Selenin (IV) sodu - eqv. 22,5 mcg Selenu, Octan retinylu, eqv. 400 mcg Witaminy A w jednej dozie, Kofeina, eqv. 1 mg kofeiny w jednej dozie, L-Glicyna, eqv. 7 mg L-glicyny w jednej dozie, Amid kwasu nikotynowego, eqv. 8 mg Niacyny w jednej dozie, Cyjanokobalamina 0,1% , eqv. 10 mcg Witaminy B1, w jednej dozie, Octan DL - alfa tokoferylu 50%, eqv. 6 mg Witaminy E w jednej dozie, Ekstrakt z korzenia żeń- szenia (Panax ginseng) DER 4:1, 8 mg w jednej dozie, Sukraloza (E955) - substancja słodząca, Ksylitol (E967), Sorbinian potasu (E202) - substancja konserwująca, Aromat truskawkowy, Kwas cytrynowy (E 330) - regulator kwasowości, Glicerol (E 422) - substancja zagęszczająca, Woda
  Forma: Spray
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2016
  Producent: Master Pharm S.A
  Rejestrujący: Healthy Food Park
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  chlorowodorek pirydoksyny - Pirydoksyna (adermina) – organiczny związek chemiczny, pochodna pirydyny, jedna z form witaminy B6. W organizmie ulega przemianie do fosforanu pirydoksalu, aktywnej formy witaminy B6, wchodzącego w skład grup prostetycznych wielu enzymów niezbędnych w syntezie aminokwasów (np. tryptofanu), neuroprzekaźników (katecholamin, serotoniny, norepinefryny), sfingolipidów, kwasu 5-aminolewulinowego oraz metabolizmie białek (np. hemoglobiny), węglowodanów i tłuszczów. Stosowana jest m.in. jako skuteczny środek w leczeniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego, jednak spożywana w dawkach powyżej 0,2 g dziennie może być neurotoksyczna. Przyjmowana w dawkach powyżej 2 g dziennie może powodować neuropatię sensoryczną, a objawy neurologiczne mogą nie ustąpić całkowicie po jej odstawieniu.

  eqv. 0 - Mercedes-Benz Vito − samochód osobowy klasy wyższej oraz dostawczy klasy średniej produkowany pod niemiecką marką Mercedes-Benz od 1996 roku. Od 2014 roku produkowana jest trzecia generacja modelu. Osobowa wersja nosiła nazwę Viano, a obecnie - Klasa V.

  chlorowodorek tiaminy - Witamina B1 (tiamina) – heterocykliczny związek chemiczny, złożony z pierścieni tiazolowego i pirymidynowego, połączonych mostkiem metinowym. Tiaminę wyodrębnił w 1911 roku z otrębów ryżowych Kazimierz Funk. On też zaproponował dla niej i podobnych jej, niezbędnych ludziom do życia, substancji nazwę witamina (związek jest aminą, a Funk zakładał, że podobnych substancji jest więcej (słusznie) i wszystkie są aminami (błędnie)). Wyniki badań i swoje wnioski opublikował początkowo, wskutek niechęci przełożonych, w artykułach przeglądowych On the chemical nature of the substance which cures polyneuritis in birds induced by a diet of polished rice oraz The etiology of the deficiency diseases. Beri-beri, polyneuritis in birds, epidemic dropsy, scurvy, experimental scurvy in animals, infantile scurvy, ship beri-beri, pellagra.

  selenin iv sodu - Selenin sodu – nieorganiczny związek chemiczny, sól sodowa kwasu selenawego. Występuje jako odmiana bezwodna lub pentahydrat (Na2SeO3·5 H2O).

  eqv. 22 - Mercedes-Benz – marka samochodów produkowanych przez koncern Daimler AG (uprzednio DaimlerChrysler AG, obecnie właścicielem koncernu są w prawie 70% przedsiębiorstwa i inwestorzy poza RFN), zaś wcześniej przez koncern Daimler-Benz, popularnie nazywana Mercedes. Pod marką tą produkowane są samochody osobowe, dostawcze, ciężarowe i autobusy. W kategorii samochodów osobowych, Mercedes-Benz uważany jest za jedną z najstarszych.

  octan retinylu - Octan retinylu – organiczny związek chemiczny z grupy octanów, ester retinolu i kwasu octowego. Po krystalizacji z metanolu ma postać jasnożółtych kryształów. Wykazuje działanie antynowotworowe. Może stanowić źródło witaminy A w przypadku jej niedoboru, także u dzieci, jednak jego stosowanie u kobiet w ciąży w ramach opieki przedporodowej nie jest zalecane. W przypadku przedawkowania, ma działanie teratogenne. Może być stosowany jako dodatek do pasz.

  kofeina - Kofeina (łac. coffeinum) – organiczny związek chemiczny, alkaloid purynowy znajdujący się w ziarnach kawy i wielu innych surowcach roślinnych. Może również być otrzymywana syntetycznie. Została odkryta przez niemieckiego chemika Friedricha Ferdinanda Rungego w 1819 roku. W zależności od źródła nazywana jest także teiną (gdy źródłem jest herbata), guaraniną (gdy pochodzi z guarany) i mateiną (gdy pochodzi z yerba mate). Kofeina jest środkiem psychoaktywnym z grupy stymulantów. Jest stosowana jako dodatek do niektórych produktów, w tym napojów energetyzujących, a także do innych napojów, przede wszystkim gazowanych (na przykład coli). Po dłuższym okresie regularnego przyjmowania kofeiny występuje zjawisko tachyfilaksji (tolerancji), czyli stopniowego osłabienia odpowiedzi biologicznej ustroju.

  l-glicyna - Glicyna (łac. acidum aminoaceticum), skr. Gly, G – organiczny związek chemiczny, najprostszy spośród 20 standardowych aminokwasów białkowych, jedyny niebędący czynny optycznie. Za jej pojawienie się w łańcuchu polipeptydowym odpowiada obecność kodonów GGU, GGC, GGA lub GGG w łańcuchu mRNA. Można ją otrzymać sztucznie w reakcji kwasu chlorooctowego z amoniakiem. ClCH2COOH + 2NH3 → H2NCH2COOH + NH4Cl

  amid kwasu nikotynowego - Witamina B3 (witamina PP) – wspólna nazwa na określenie dwóch związków: kwasu nikotynowego (niacyny, czyli kwasu 3-pirydynokarboksylowego, pochodnej pirydyny) i jego amidu (nikotynamidu), które dla człowieka są witaminą. Witamina B3 Niacyna jest znana również jako czynnik przeciwpelagryczny, stąd niekiedy nazywa się ją również witaminą PP. Może być ona, w przeciwieństwie do innych witamin z grupy B, produkowana w organizmie z podstawowego aminokwasu, tryptofanu. Są to jednak niewielkie ilości i jej najważniejszym źródłem powinno być pożywienie. Należy również pamiętać, że tryptofan należy do aminokwasów egzogennych, czyli takich, które nie mogą być syntetyzowane w organizmie, lecz muszą zostać dostarczone w pożywieniu.

  cyjanokobalamina 0 - Selen (Se, łac. selenium) – pierwiastek chemiczny z grupy niemetali w układzie okresowym. Znanych jest kilkanaście jego izotopów z przedziału mas 65–91, z których trwałych jest 6. Pierwiastek ten został odkryty w roku 1817 przez J.J. Berzeliusa. Nazwa pochodzi od Selene (stgr. Σελήνη), greckiej nazwy Księżyca i bogini która go uosabiała. Berzelius nazwał go tak, ponieważ zawsze występuje razem z tellurem, którego nazwa wywodzi się od tellus, czyli po łacinie „Ziemia”. Jednocześnie chciał w ten sposób zaznaczyć, że selen nie jest „z tej samej ziemi”, co tellur i ma różne od niego właściwości.

  1% - Ten artykuł dotyczy ogólnych zasad przekazywania 1% podatku dochodowego na rzecz OPP w Polsce. Zobacz też jak przekazać 1% podatku dochodowego na rzecz rozwoju naszej encyklopedii: 1% podatku dla WikipediiPrzekazywanie 1% podatku dochodowego na rzecz organizacji pożytku publicznego w Polsce, także: 1% (jeden procent), mechanizm jednego procentu – możliwość przekazywania 1% podatku dochodowego na rzecz organizacji pożytku publicznego w Polsce.

  w jednej dozie - Tożsamość internetowa – tożsamość społeczna, którą użytkownik internetu ustanawia będąc w społeczności internetowej i na stronach internetowych. Chociaż niektórzy ludzie wolą używać swoich prawdziwych imion w sieci, niektórzy internauci cenią sobie anonimowość, identyfikując się za pomocą pseudonimów, które ujawniają różną ilość ich danych osobowych. W niektórych przestrzeniach Internetu, włączając w to fora internetowe, MUDy, komunikatory internetowe oraz sieciowe gry internetowe, użytkownicy mogą reprezentować samych siebie w sposób wizualny poprzez wybranie awataru, czyli obrazu graficznego wielkości ikony. Gdy dochodzi do interakcji innych użytkowników z ustanowioną tożsamością internetową, nabywa ona reputacji, co pozwala ludziom podjąć decyzję czy tożsamość jest godna zaufania. Niektóre strony internetowe używają adresu IP użytkownika w celu obserwowania jego tożsamości internetowej za pomocą takich metod jak śledzenie ciasteczek. Pojęcie tożsamości oraz sposób w jaki na nie oddziałują nowe technologie są przedmiotem badań w takich dziedzinach nauki jak psychologia i socjologia. Utrata zahamowań w Internecie jest niechlubnym przykładem zjawiska, odwołującym się do pojęcia nierozsądnego i niezahamowanego zachowania w Internecie, wynikającym z anonimowości oraz satysfakcji publiczności.

  octan dl - Octan celulozy – organiczny związek chemiczny, ester kwasu octowego i celulozy, otrzymywany przez działanie kwasem octowym lub jego bezwodnikiem na celulozę w obecności kwasu siarkowego lub chlorku cynku (jako katalizatora).

  8 mg w jednej dozie - Skam – norweski serial telewizyjny i internetowy, dramat społeczny opowiadający o współczesnym życiu grona młodzieży z Hartvig Nissen szkole w Oslo. Od jesieni 2015 do 16 grudnia 2016 wyemitowano cztery sezony z podziałem na serie, z których każda skupiła się na życiowych perypetiach norweskich licealistów: Evie i jej trudnej relacji z chłopakiem Jonasem miał on 11 odcinków , związku Noory z Williamem miał on 12 odcinków. Sezon trzeci składał się z dziesięciu odcinków, głównym bohaterem był Isak Valtersen. Była to opowieść o jego związku ze starszym chłopcem. Oraz czwarty sezon który był ostatnim sezonem opowiada o Sanie, ma on 10 odcinków. Seria porusza problemy i przedstawia sytuacje, z którymi młodzi Norwedzy stykają się w życiu codziennym, od russetiden, w młodzieżowym żargonie oznaczającym okres imprez i luzu tuż przed ukończeniem szkoły średniej, przez problemy emocjonalne, po poważne kwestie, takie jak akceptacja w społeczeństwie czy tolerancja. W castingu do serialu wzięło udział 1200 osób. W grudniu 2016 NRK potwierdziła dla New York Times, że serial będzie kontynuowany. 7 kwietnia 2017 o godzinie 12:00 opublikowano zapowiedź ostatniego już – czwartego sezonu serialu, którego główną bohaterką została Sana Bakkoush. Dnia 10 kwietnia rozpoczęto udostępniać poszczególne sceny tej serii, a premiera całego odcinka nastąpiła 14 kwietnia 2017 roku. Ostatni odcinek serii wyemitowano 24 czerwca 2017.

  sukraloza e955 - Sukraloza (C12H19Cl3O8) – pochodna sacharozy, w której trzy grupy hydroksylowe zostały podstawione atomami chloru. Jest stosowana jako słodzik nie dostarczający do organizmu kalorii, gdyż nie jest przezeń metabolizowany. Na rynku spożywczym dystrybuowana pod nazwą handlową Splenda; produkt ten zawiera 1,1% sukralozy oraz maltodekstrynę i glukozę jako wypełniacze. Sukraloza jest ok. 600 razy słodsza od zwykłego cukru. Jest bardziej uniwersalna w użyciu od innego, powszechnie stosowanego słodzika – aspartamu, gdyż jest trwała w szerszym zakresie temperatury i pH. Dzięki temu można ją stosować również w wyrobach piekarniczych i kwaśnych napojach. Podobną trwałość termiczną i pH wykazują stewiozydy – słodkie związki zawarte w roślinie stewia. Sama sukraloza nie jest szkodliwa, ale rozkłada się na związki, które są szkodliwe dla organizmu ludzkiego: chloroglukozę i chlorofruktozę. Są one toksyczne, ale w większych ilościach niż te, które znaleźć można w produktach spożywczych. Około 20% sukralozy rozkłada się w organizmie, reszta zostaje wydalona w niezmienionej postaci. W roku 2008 Mohamed B. Abou-Donia i współpracownicy opublikowali wyniki badań słodzika Splenda na szczurach, z których wynikało, że sukraloza nawet w ilościach mniejszych niż ADI = 5 mg/kg dziennie wykazuje szkodliwe działanie na organizm. Badania te zostały skrytykowane w roku 2009 przez naukowców powiązanych z McNeil Nutritionals, dystrybutorem słodzika, oraz przez panel 9 ekspertów powołanych przez McNeil Nutritionals. W pracach krytycznych zarzucono istotne braki metodologiczne, niedostateczne udokumentowanie wyciągniętych wniosków oraz ich sprzeczność z innymi badaniami. Obie strony sporu podtrzymały swoje stanowisko w listach do wydawcy czasopisma Regulatory Toxicology and Pharmacology opublikowanych w roku 2012. Sukraloza została dopuszczona do użycia po raz pierwszy w Kanadzie, w 1991 roku kolejnym krajami, które dopuściły ją do użycia były: Australia (1993), Nowa Zelandia (1996), USA (1998), Wielka Brytania (2003) i cała Unia Europejska (2004). Do 2005 roku sukraloza została dopuszczona do użycia w ponad 40 krajach na świecie. Oznaczana na produktach spożywczych kodem E955. Sukraloza została po raz pierwszy otrzymana w 1976 roku przez Shashikant Phadisa, chemika pracującego w Queen Elizabeth College w Londynie, w ramach grantu realizowanego dla firmy Tate & Lyle PLC, podczas przeprowadzania reakcji sacharozy z odczynnikiem chlorującym.

  substancja słodząca - Izomalt (E953) – niskokaloryczny i niepowodujący próchnicy masowy środek słodzący o niskiej higroskopijności, łatwo krystalizujący. Daje dobrą klarowność, zapobiega lepieniu się cukierków oraz umożliwia długi okres przechowywania[potrzebny przypis]. Jest to syntetyczna substancja słodząca. Ponadto pełni funkcję przeciwzbrylającą i wypełniającą. Izomalt dodawany jest do bezalkoholowych napojów bez dodatku cukru, dietetycznych produktów mlecznych, soków owocowych o obniżonej kaloryczności, deserów, wyrobów cukierniczych, gumy do żucia, piwa bezalkoholowego, dżemów, marmolad, galaretek, wafli, pieczywa, śniadaniowych przetworów zbożowych, musztardy, sosów i likierów[potrzebny przypis]. Jego nadmierne spożycie może wywołać efekt przeczyszczający. Maksymalna dopuszczalna, dzienna dawka nie powinna przekraczać 50 g. Jednorazowa ilość substancji nie powinna być większa niż 20–30 g[potrzebny przypis].

  ksylitol e967 - Ksylitol (z gr. ξύλον ‘drewno’), cukier brzozowy, E967, C5H12O5 – organiczny związek chemiczny, pięciowęglowy alkohol polihydroksylowy o słodkim smaku (cukrol), zredukowana pochodna ksylozy. Stosowany w przemyśle spożywczym do słodzenia jako zamiennik cukru (słodzik), głównie gum do żucia i cukierków ze względu na działanie przeciwpróchnicze. Zalecany również dla diabetyków, ponieważ jest metabolizowany z niewielkim udziałem insuliny. Ma wielokrotnie niższy indeks glikemiczny (IG:8) niż glukoza (IG:100) czy sacharoza (IG:70). FDA uznało ksylitol za substancję, która nie wywołuje próchnicy. W roku 1996 JEFCA (organ doradczy WHO i FAO) nie określiło górnej granicy spożycia (ADI – dopuszczalna dzienna dawka) i jednocześnie stwierdziło, że wcześniejsze niekorzystne wyniki badań na zwierzętach przeprowadzone w latach 70. XX w. nie mają zastosowania dla ludzi. Ksylitol wytwarza się naturalnie w organizmie człowieka w ilości ok. 15 g dziennie w procesach trawienia. Jego spożycie może sprzyjać likwidacji płytki nazębnej, jak również np. pomagać w leczeniu zakażenia jamy ustnej drożdżakowcami z rodzaju Candida (w przeciwieństwie do cukrów takich jak sacharoza, glukoza czy galaktoza). Natomiast u psów ksylitol może powodować poważne uszkodzenie wątroby, a nawet śmierć. Spożycie ksylitolu w ilości >100 mg/kg masy ciała wywołuje u psa wydzielanie dużych ilości insuliny, prowadząc w konsekwencji do znacznego obniżenia poziomu cukru we krwi (hipoglikemii).

  sorbinian potasu e202 - Sorbinian potasu (E202) – organiczny związek chemiczny, sól potasowa kwasu sorbowego. Jego zakres stosowania i właściwości są prawie takie same, jak dla kwasu sorbowego, jednak forma potasowa (oraz inne jego sole) jest lepiej rozpuszczalna w wodzie. Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 25 mg/kg ciała. Sorbinian potasu jest używany jako środek konserwujący do żywności, zwłaszcza pieczywa, serów i serników (oraz innych ciast i wypieków), wina, napojów gazowanych oraz czekolady. Poza przemysłem spożywczym stosuje się go do kosmetyków i papierosów. Związek ten jest często używany razem z benzoesanem sodu[potrzebny przypis]. U niektórych osób związek ten może wywoływać reakcje alergiczne, podrażnienia skóry, astmę oraz problemy behawioralne.

  substancja konserwująca - Uprawa konserwująca (ang. conservation tillage, niem. konservierende Bodenbearbeitung) - sposób uprawy z wykorzystaniem mulczowania, mający na celu ochronę gleby przed degradacją oraz zachowanie jej produktywności. Najczęściej odnosi się to do roślin jarych wysiewanych w szerokie rzędy, np. buraka cukrowego, kukurydzy, które sieje się w przemarznięty międzyplon ścierniskowy (facelia, gorczyca, rzodkiew). Siew, za pomocą specjalnych siewników, może następować w międzyplon (mulcz) płytko wymieszany z rolą lub bezpośrednio w przemarzniętą masę. Przy takiej technologii uprawy, wykorzystując warunki siedliska, plony roślin można utrzymać na poziomie zbliżonym do uprawy tradycyjnej. Technologia uprawy konserwującej polega na wyeliminowaniu z jesiennej uprawy roli najbardziej energochłonnej uprawki, jaką jest orka przedzimowa oraz na rezygnacji z wiosennej uprawy, bądź też ograniczeniu jej do jednego płytkiego zabiegu, którego zadaniem jest wymieszanie mulczu międzyplonowego z rolą. Bywa czasami błędnie nazywana uprawą zachowawczą.

  aromat truskawkowy - Melba (fr. pêche(s) Melba, ang. Peach Melba) – deser przygotowywany ze świeżych brzoskwiń, lodów waniliowych i słodzonego przecieru truskawkowego (względnie malinowego), znanego jako sos melba (sauce Melba). Przepis opracował Auguste Escoffier, reformator i kodyfikator kuchni francuskiej, na cześć australijskiej śpiewaczki Nellie Melby. Dokładniejsze informacje o jego powstaniu mają przy tym często charakter anegdotyczny – rozmijają się nawet relacje samych Escoffiera i Melby. Istnieją także inne dania nazwane imieniem Melby i kojarzone z Escoffierem, jak starsze niż melba pêches au cygne wzorowane na łabędziu z Lohengrina, a także odmiany oryginalnej melby, w tym poires Melba (gruszki melba) i fraises Melba (truskawki melba). Znane są też tosty melba (Melba toasts), a także rodzaj garnirunku z pomidorów o tej nazwie. Potrawa składa się z nielicznych i łatwo dostępnych składników, jest też łatwa do przygotowania. Nie odznacza się też wcale oryginalnością, mocno przypominając inne desery: tak stworzone przez Escoffiera, jak i dawniejsze. Przy swojej prostocie i typowości jest to jednak potrawa powszechnie uchodząca za elegancką, czy wręcz luksusową. Jest typowym przykładem kuchni Escoffiera; on sam uważał ją za jedno ze swoich największych osiągnięć.

  kwas cytrynowy e 330 - Cykl kwasu cytrynowego, cykl kwasów trikarboksylowych (TCA) lub cykl Krebsa – cykliczny szereg reakcji biochemicznych. Stanowi końcowy etap metabolizmu aerobów, czyli organizmów oddychających tlenem. Mechanizm cyklu zbadał w latach 30. XX wieku sir Hans Krebs, a kluczowe elementy cyklu przedstawił w 1937, za co został nagrodzony w 1953 Nagrodą Nobla. Cykl kwasu cytrynowego przebiega w macierzy mitochondrialnej eukariontów i w cytoplazmie prokariontów. Substratem cyklu jest acetylokoenzym A (acetylo-CoA, czynny octan), który po połączeniu ze szczawiooctanem daje cytrynian (koenzym A odłącza się), a następnie w wyniku kolejnych reakcji izomeryzacji, dehydrogenacji, hydratacji, dehydratacji i dekarboksylacji zostaje ostatecznie utleniony do dwóch cząsteczek dwutlenku węgla. Jednocześnie regeneruje się cząsteczka szczawiooctanu, redukują się 3 cząsteczki NAD i jedna FAD, powstaje też cząsteczka ATP lub GTP. Sumaryczny zysk energetyczny cyklu to 12 wiązań wysokoenergetycznych z jednej cząsteczki acetylo-CoA.

  regulator kwasowości - Regulatory kwasowości – substancje zmieniające lub ustalające kwasowość środków spożywczych.

  glicerol e 422 - Jogurt (z tur. yoğurt), mleko bułgarskie – produkt mleczarski o dość gęstej konsystencji, o barwie białej lub lekko kremowej i lekko kwaśnym smaku. Otrzymywany jest z mleka, w którym przez 4–7 godzin w temperaturze 42–45 °C rozwijają się bakterie termofilne z gatunków Lactobacillus delbrueckii ssp. bulgaricus oraz Streptococcus salivarius ssp. thermophilus. Określenie „jogurt” jest zastrzeżone dla produktu zawierającego żywe kultury bakterii jogurtowych w ilości nie mniejszej niż 10 mln komórek/1 ml[potrzebny przypis].

  substancja zagęszczająca - Karboksymetyloceluloza (CMC, łac. Carboxymethylcellulosum, syn. Carmellosum) – polimer, półsyntetyczna pochodna celulozy otrzymana przez przyłączenie do jednej z reszt hydroksylowych glukopiranozy grupy karboksymetylowej (-CH2-COOH). Często używana w postaci soli sodowej. W przemyśle spożywczym jest oznaczona symbolem E466 i należy do grupy emulgatorów i środków zagęszczających.

  woda - Woda (tlenek wodoru; nazwa systematyczna IUPAC: oksydan) – związek chemiczny o wzorze H2O, występujący w warunkach standardowych w stanie ciekłym. W stanie gazowym wodę określa się mianem pary wodnej, a w stałym stanie skupienia – lodem. Słowo „woda” jako nazwa związku chemicznego może się odnosić do każdego stanu skupienia. Woda jest bardzo dobrym rozpuszczalnikiem dla substancji polarnych. Większość (około 97,38%) występującej na Ziemi wody jest „słona”, to znaczy zawiera dużo rozpuszczonych soli, głównie chlorku sodu. W naturalnej wodzie rozpuszczone są gazy atmosferyczne, z których w największym stężeniu znajduje się dwutlenek węgla. Woda naturalna w wielu przypadkach przed zastosowaniem musi zostać uzdatniona. Proces uzdatniania wody dotyczy zarówno wody pitnej, jak i przemysłowej.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)