Orac

Suplement diety Orac (tabletka) składający się z: wyciąg i proszek z zielonej herbaty, wyciąg z aceroli, Oxxynea®,: wyciąg z owoców czerwone i białe winogrona, czarna jagoda, grejpfrut, pomarańcza, papaja, ananas, truskawski, jabłko, morela, czereśnia i czarna porzeczka oraz wyciąg z warzyw i roślin (pomidor, marchew, zielona herbata, kiełki pszenicy, brokuły, kapusta, cebula, czosnek, oliwki, ogórki, szparagi). Zarejestrowano go w 2010 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja pozytywna. suplement diety Orac został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez ASTRAMIS Sp. z o.o. Warszawa.

• Informacje o suplemencie

  Skład: wyciąg i proszek z zielonej herbaty, wyciąg z aceroli, Oxxynea®,: wyciąg z owoców czerwone i białe winogrona, czarna jagoda, grejpfrut, pomarańcza, papaja, ananas, truskawski, jabłko, morela, czereśnia i czarna porzeczka oraz wyciąg z warzyw i roślin (pomidor, marchew, zielona herbata, kiełki pszenicy, brokuły, kapusta, cebula, czosnek, oliwki, ogórki, szparagi)
  Forma: tabletka
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja pozytywna
  
  Rok zgłoszenia: 2010
  Producent: Laboratorie Super Diet Frnacja
  Rejestrujący: ASTRAMIS Sp. z o.o. Warszawa
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  wyciąg i proszek z zielonej herbaty - Herbata – napar przyrządzany z liści i pąków grupy roślin, nazywanych tą samą nazwą, należących do rodzaju kamelia (Camellia). Rośliny te są do siebie podobne, traktowane jako odrębne gatunki lub odmiany jednego gatunku – herbaty chińskiej (Camellia sinensis). Dawniej zaliczano je do rodzaju Thea, różnią się od innych kamelii zawartością substancji swoistych i kilkoma drobnymi cechami morfologicznymi. W Chinach zapisuje się ją znakiem 茶, który jest jednak różnie czytany w zależności od dialektu: tê – dialekt hokkien (czego odmiany są często obecne w językach zachodniej Europy) oraz chá, w dialekcie kantońskim i mandaryńskim (z odmianami tej wymowy popularnymi na wschodzie – Indie, Iran, Turcja, Rosja, Czechy). Polska nazwa herbata to zbitka pochodząca od łac. herba thea (gdzie pierwszy wyraz herba oznacza „zioło”, a drugi – thea – jest zlatynizowaną postacią chińskiej nazwy tejże rośliny). Nazwą herbata określa się również napary z różnych ziół, suszu owocowego, dlatego w użyciu są określenia: lipowa, miętowa, rumiankowa itp. herbata, herbata z malin, dzikiej róży, bzu czarnego itp., herbata paragwajska, Rooibos.

  : czerwone i białe winogrona - Wino białe – rodzaj wina, którego barwa przyjmuje różne odcienie koloru żółtego, a nawet brązowego. Mianem „wino białe” określa się też czasem wina owocowe wytwarzane z niektórych owoców, np. jabłek, białych porzeczek, agrestu. Produkowane jest w wyniku fermentacji alkoholowej bezbarwnego miąższu winogron o jasnej lub ciemnej skórce w taki sposób, aby otrzymać żółtą barwę i klarowność końcowego produktu. Różnorodność białego wina wynika z użycia rozmaitych szczepów winogron, metod winifikacji i zawartości cukru resztkowego. Białe wino produkuje się od co najmniej 2500 lat. Rozprzestrzeniało się wraz ze wzrostem ekonomicznym i pojawiało się na wszystkich kontynentach, gdzie piło się wino: Europa, Ameryka, Oceania, a w mniejszym stopniu Afryka i Azja ze względów klimatycznych i religijnych. Niektóre szczepy są bardzo znane, tworzą wina odmianowe, np. chardonnay, sauvignon, riesling; obecność innych jest bardziej dyskretna, ukryte są za nazwą wina stanowiącego mieszankę różnych szczepów, np. tokaj, sherry, sauternes. Białe wino z winogron o kolorowej skórce produkuje się w taki sposób, aby nie zabarwić moszczu podczas oddzielania miąższu od soku. Przykładem jest pinot noir, powszechnie używany do produkcji szampana. Wśród licznych rodzajów białego wina najpowszechniejszym jest mniej lub bardziej aromatyczne i kwaskowate białe wino wytrawne, wytwarzane w wyniku całkowitej fermentacji cukrów z moszczu. Wina deserowe, półsłodkie lub słodkie są winami, których fermentację przerywa się zanim wszystkie cukry fermentujące pozyskane z winogron zostaną przekształcone w alkohol. Proces ten nazywa się mutage i może polegać na wzmacnianiu wina. Istnieje wiele metod wzbogacania moszczu w cukry: stosowanie przejrzałych winogron, podsuszanie na słońcu (passerillage), używanie przemarzniętych winogron, szlachetnej pleśni, szaptalizacji, odwróconej osmozy. Wina musujące, które zazwyczaj są białymi winami, zawierają rozpuszczony dwutlenek węgla z fermentacji, który uwalnia się po otwarciu butelki, nadając delikatną piankę napojowi zwykle kojarzonemu ze świętowaniem. Wino białe, sławione przez pisarzy, poetów, pieśniarzy, malarzy, jest wykorzystywane jako aperitif, pija się je do posiłku, deseru lub jako odświeżający napój między posiłkami. Używa się je również przy przygotowywaniu dań dzięki swojej kwasowości, aromatom, zdolności kruszenia mięsa, a także do deglasowania.

  czarna jagoda - Borówka czarna (Vaccinium myrtillus L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Ma wiele nazw zwyczajowych, m.in. jagoda, czarna jagoda, czernica. Roślina jest szeroko rozprzestrzeniona w Azji, Europie i Ameryce Północnej na obszarach o klimacie umiarkowanym i arktycznym. W Polsce jest pospolita zarówno na nizinach, jak i w górach. Jest wykorzystywana szeroko jako roślina jadalna i lecznicza. Znaczenie gospodarcze borówki czarnej pozostaje wysokie mimo silnej konkurencji znacznie bardziej plennych borówek północnoamerykańskich (głównie borówki wysokiej), których owoce mają uboższy skład chemiczny od czernicy.

  grejpfrut - Grejpfrut (ang. grapefruit; Citrus paradisi) – gatunek wiecznie zielonej rośliny z rodziny rutowatych. Grejpfruty prawdopodobnie są mieszańcem pomarańczy olbrzymiej (Citrus maxima) z Archipelagu Malajskiego, z pomarańczą chińską (Citrus sinensis), przy czym pomarańcze chińskie prawdopodobnie są także krzyżówkami, aczkolwiek dużo wcześniejszymi, tychże pomarańczy olbrzymich z mandarynkami (Citrus reticulata). Grejpfruty sprowadzone zostały i zadomowione na wyspie Barbados w XVII w. przez kapitana Jamesa Shaddocka. Rejon Morza Karaibskiego stał się głównym obszarem ich uprawy. Obecnie roślina uprawiana jest w wielu krajach strefy podzwrotnikowej (m.in. USA: Floryda, Kalifornia). Daje plon 300 ton z hektara.

  pomarańcza - Pomarańcza – nazwa, jaką określa się niektóre gatunki roślin należące do rodzaju cytrus, zwykle o pomarańczowej skórce i włóknistym miąższu. Jest to nazwa tylko zwyczajowa, nie stanowi ona odrębnej jednostki taksonomicznej. Gatunki pomarańczy pochodzą z Chin i wschodniej Azji. Słodkie pomarańcze zostały wymienione w chińskiej literaturze w roku 314 p.n.e. W 1987 roku drzewa pomarańczy okazały się najczęściej uprawianymi drzewami owocowymi na świecie. Są powszechnie uprawiane w klimatach tropikalnych i subtropikalnych. Owoc z drzewa pomarańczy może być spożywany jako świeży lub przetworzony w postaci soku. W 2012 roku słodkie pomarańcze stanowiły około 70% produkcji owoców cytrusowych. W 2013 roku na całym świecie zebrano 71,4 mln ton pomarańczy. Najwyższa produkcja ma miejsce w Brazylii, USA (stany Floryda i Kalifornia) oraz Chinach.

  papaja - Melonowiec właściwy (Carica papaya L.), nazywany przeważnie papają, czasami nieściśle drzewem melonowym – gatunek rośliny z rodziny melonowcowatych (Caricaceae). Pochodzi z Ameryki Południowej, Środkowej i południowych rejonów Ameryki Północnej (Meksyk, Floryda). Obecnie uprawiany w tropikach i subtropikach.

  ananas - Ananas (Ananas Mill.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae). W stanie naturalnym rośnie w Ameryce Południowej. Ananas to także potocznie nazwa owocostanu ananasa jadalnego. Duży, soczysty owocostan wyrasta na szczycie krótkiej łodygi wyrastającej z rozety kolczastych liści. Do głównych producentów należą Hawaje, Brazylia, Meksyk i Filipiny. W Europie można spotkać plantacje ananasów – na Azorach.

  truskawski - VeloMazovia – sieć szlaków rowerowych w województwie mazowieckim opracowana przez stowarzyszenie Zielone Mazowsze. Sieć szlaków VeloMazovia została opracowana tak, aby połączyć wszystkie największe ośrodki miejskie oraz tereny atrakcyjne turystycznie i przyrodniczo na Mazowszu, a także zapewnić dojazdy do szkół i miejsc pracy. Przyjęte rozwiązania oparte zostały o podobne trasy istniejące m.in. w Holandii, Danii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Szwecji, Finlandii oraz Czechach.

  jabłko - Jabłko – jadalny, kulisty owoc drzew z rodzaju jabłoń Malus. Jabłka odmian uprawnych o mieszańcowym pochodzeniu, uznawanych za gatunek jabłoń domowa Malus domestica, są istotnym komercyjnie owocem o soczystym i chrupkim miąższu. Są spożywane na surowo, a także po obróbce kulinarnej.

  morela - Morela (Armeniaca Scop.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. W większości ujęć taksonomicznych uważany jest za synonim rodzaju Prunus (śliwa).

  marchew - Marchew (Daucus L. 1753) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Rodzaj liczy w zależności od ujęcia od ok. 22–28 gatunków do ok. 44–60. W tym drugim wypadku włączane są tu rodzaje: Agrocharis, Margotia, Melanoselinum, Pseudorlaya, Turgenia. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach, ale centrum zróżnicowania stanowi Europa, południowo-zachodnia i środkowa Azja, zwłaszcza obszar śródziemnomorski. W Polsce rośnie dziko podgatunek typowy marchwi zwyczajnej D. carota subsp. carota i w uprawie marchew zwyczajna jadalna D. carota subsp. sativus. Uprawiana i przejściowo dziczejąca jest poza tym także marchew złocista D. aureus. Ważną rośliną użytkową jest marchew zwyczajna S. carota. Jej podgatunek typowy (subsp. carota) rosnący także w Europie uznawany jest za trujący. Podgatunek jadalny (subsp. sativus) udomowiony został w Afganistanie. Roślina spożywana jest jako warzywo na surowo i przetworzona, także stosowana jest do wyrobu ciast. Jadane są korzenie, które w popularnych współcześnie odmianach mają kolor pomarańczowy, a dawnej i w mniej popularnych odmianach lub w różnych regionach uprawiane są rośliny o korzeniach barwy żółtej, białej lub ciemnoczerwonej (te ostatnie są szczególnie popularne np. w Indiach). Roślina wykorzystywana jest także jako pastewna. Korzenie po upieczeniu wykorzystywane były jako substytut kawy. Olejek uzyskiwany z owoców używany jest do aromatyzowania likierów i w kosmetyce.

  zielona herbata - Zielona herbata – napój przyrządzany wyłącznie z liści herbaty chińskiej (Camellia sinensis), które poddane zostały w czasie przetwarzania jedynie minimalnej oksydacji. Zielona herbata pochodzi z Chin, skąd rozpowszechniła się na inne kraje Azji, od Japonii po Bliski Wschód. Współcześnie zielona herbata rozprzestrzenia się na Zachodzie, gdzie wciąż najpopularniejszym rodzajem tego napoju jest herbata czarna. W krajach, gdzie uprawia się herbatę, wytwarza się wiele rodzajów zielonej herbaty. Różnią się od siebie z uwagi na specyficzne warunki uprawy, sposób przetwarzania i porę zbiorów. W kilku ostatnich dziesięcioleciach zielona herbata przechodziła wiele testów medycznych, których celem było ustalenie, czy rzeczywiście, jak się powszechnie sądzi, ma ona właściwości zdrowotne, a szczególnie przypisywany jej wpływ na zmniejszenie ryzyka zachorowania na choroby serca oraz na niektóre odmiany nowotworów. Sądzi się także, że spożywanie zielonej herbaty pomaga w kontrolowaniu wagi ciała.

  kiełki pszenicy - Kiełki – rośliny we wczesnej fazie wzrostu, czasem przekształcone w siewki. Kiełki otrzymywane z nasion niektórych gatunków roślin (między innymi warzyw, zbóż i ziół) są wykorzystywane jako produkt spożywczy. Ze względu na duże ilości łatwo przyswajalnych składników odżywczych, wytwarzanych podczas procesu kiełkowania (między innymi białek, tłuszczów, witamin i związków mineralnych), są cennym elementem diety. Zawartość tych składników jest większa niż w porównywalnej masie w pełni wykształconych części jadalnych odpowiednich roślin. Kiełki są dostępne przez cały rok. Do celów spożywczych najczęściej używa się nasion fasoli mung, rzodkiewki, brokułu, ciecierzycy, grochu, kukurydzy, lucerny, pora, pszenicy, słonecznika, soczewicy, soi i innych. W postaci siewki spożywa się między innymi kiełki brokuła, słonecznika i bazylii. Najpopularniejszymi na świecie kiełkami są młode korzonki fasoli mung (często mylnie nazywane sojowymi). Są przede wszystkim szeroko stosowane w potrawach kuchni azjatyckiej. Ich specyficzna budowa powoduje, że można je spożywać zarówno surowe, jak i po obróbce cieplnej. Kiełki najczęściej spożywa się na surowo. Są wykorzystywane do przyrządzania kanapek, past, do smarowania pieczywa, surówek i sałatek. Mogą być używane jako dekoracja do potraw. Niektóre rodzaje kiełków (zwłaszcza roślin strączkowych) mogą, a wręcz muszą być spożywane na ciepło.

  brokuły - Brokuł, kapusta szparagowa (Brassica oleracea L. var. italica Plenck) – odmiana kapusty warzywnej. Jest to roślina jednoroczna należąca do rodziny kapustowatych, uważana za przodka kalafiora. Prawdopodobnie pochodzi z Cypru. Był powszechnie uprawiany w starożytnej Grecji i Rzymie, pod nazwą cyma. Znany jest wyłącznie z uprawy, nie występuje na stanowiskach naturalnych. Nazwa brokuł wywodzi się z włoskiego broccolo, natomiast łaciński odpowiednik to brachium, co oznacza gałąź, ramię.

  kapusta - Kapusta (Brassica L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny kapustowatych. Należy do niego 38 gatunków roślin, które w stanie dzikim występują głównie w Europie (21 gatunków), zwłaszcza w rejonie Morza Śródziemnego, poza tym rozproszone w Azji o umiarkowanym klimacie. Formy dziko rosnące zasiedlają siedliska ruderalne i piaszczyste, często na terenach nadmorskich. Liczne gatunki, mieszańce, odmiany i kultywary są uprawiane jako warzywa w różnych regionach świata.

  czosnek - Czosnek (Allium L.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae), dawniej zaliczany do osobno wyodrębnianej rodziny czosnkowatych (Alliaceae) lub liliowatych (Liliaceae). Obejmuje około 700 gatunków rosnących w stanie dzikim na całej półkuli północnej, przede wszystkim w strefie umiarkowanej. Istotne znacznie jako rośliny jadalne mają: czosnek pospolity, cebula zwyczajna, por i szczypiorek, liczne gatunki uprawiane są jako ozdobne.

  oliwki - Oliwka (Olea L.) – rodzaj drzew należący do rodziny oliwkowatych. Zalicza się do niego 33–35 gatunków zimozielonych drzew i krzewów. Rośliny te rosną w strefie międzyzwrotnikowej i w ciepłym klimacie umiarkowanym południowej Europy, Afryki, południowej Azji i w Australii. Największe znaczenie użytkowe ma oliwka europejska, z której owoców pozyskuje się oliwę. Gatunek ten i kilka innych z rodzaju (O. capensis, O. welwitschii) dostarcza cenionego, bardzo twardego drewna (zaliczane są one do tzw. drzew żelaznych).

  ogórki - Ogórki (dodatkowa nazwa w j. litewskim Agurkiai) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk. Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś Ogórki liczyła 15 domów i 82 mieszkańców (46 kobiet i 36 mężczyzn). Wszyscy mieszkańcy miejscowości zadeklarowali wówczas wyznanie rzymskokatolickie. Jednocześnie większość mieszkańców wsi podała narodowość litewską (81 osób), pozostała jedna osoba zgłosiła narodowość polską. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

  szparagi - Szparag lekarski (Asparagus officinalis L.) – gatunek byliny z rodziny szparagowatych. Występuje naturalnie w obszarze śródziemnomorskim i na terenach przyległych. Jest jedynym jadalnym przedstawicielem rodzaju szparag (Asparagus) i jako roślina uprawna rozpowszechniony został na całym świecie, z największym obecnie ośrodkiem produkcji w Chinach. Jest warzywem cenionym ze względu na walory smakowe i lekkostrawność, przy czym jadalne są młode pędy zwane zwyczajowo szparagami lub wypustkami szparagów. W ofercie handlowej obecne są białe i zielone wypustki, które mimo różnic są pędami tego samego gatunku. Różna barwa wypustek wynika z różnego sposobu uprawy – zielone wypustki wyrastają nad powierzchnię gruntu, a białe rosną przysypane ziemią. Szparag lekarski stosowany jest także jako roślina ozdobna i lecznicza, choć w Polsce od wielu lat nie jest jednak umieszczany w oficjalnym wykazie roślin leczniczych. Według medycyny ludowej oraz wzmianek w literaturze pięknej bywają uważane za afrodyzjak. Współczesne badania potwierdziły jego działanie moczopędne, ułatwiające defekację, hipotensyjne (tj. obniżające nadciśnienie tętnicze – dzięki poprawie stosunku jonów potasu do sodu), a także dużą zawartość witamin, soli mineralnych i przeciwutleniaczy.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)