suplementy diety bez tajemnic

Ligamento-MED

Suplement diety Ligamento-MED (kapsułki) składający się z: Ekstrakt z korzenia echinacea purpurea, Ekstrakt z kory wierzby, Ekstrakt z liści aloesu, Bio Ligamento, Ekstrakt z korzenia imbiru, Ekstrakt z owoców Noni, Ekstrakt z owoców Goji. Zarejestrowano go w 2019 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Ligamento-MED został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez GRUPA LEK PHARMA Sp. z o.o..

  • Informacje o suplemencie

    Skład: Ekstrakt z korzenia echinacea purpurea, Ekstrakt z kory wierzby, Ekstrakt z liści aloesu, Bio Ligamento, Ekstrakt z korzenia imbiru, Ekstrakt z owoców Noni, Ekstrakt z owoców Goji
    Forma: kapsułki
    Kwalfikacja: s - suplement diety
    Status produktu: weryfikacja w toku

    Rok zgłoszenia: 2019
    Producent: Lek Pharma
    Rejestrujący: GRUPA LEK PHARMA Sp. z o.o.
    Dodatkowe informacje:

  • Informacje o składnikach suplementu

    Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

    ekstrakt z korzenia echinacea purpurea - Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea (L.) Moench.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej. We florze Polski czasami (rzadko) przejściowo dziczejąca z upraw (efemerofit).

    ekstrakt z kory wierzby - Historia aspiryny, czyli kwasu acetylosalicylowego (ASA), i jej użycie w celach medycznych sięga czasów starożytnych, choć substancja ta w czystej postaci produkowana i sprzedawana jest od 1899 roku. Informacje o lekach sporządzanych z kory wierzby i innych roślin bogatych w salicylany pojawiały się już na papirusach spisywanych w czasach egipskich faraonów w II wieku p.n.e. Około roku 400 p.n.e. Hipokrates pisał o stosowaniu herbaty z roślin zawierających salicylany w celu obniżania gorączki, salicylanów używano również w medycynie wschodu, w czasach antycznych i średniowieczu. Lecznicze właściwości ekstraktu z kory wierzby, takie jak obniżanie gorączki oraz działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, doceniono w połowie XVIII wieku. Lewis i Clark używali rzekomo naparu z kory wierzby w latach 1803–1806 jako remedium na gorączkę występującą u uczestników słynnej ekspedycji. Już na początku XIX wieku farmaceuci eksperymentowali i przepisywali pacjentom przeróżne środki podobne do kwasu salicylowego, składnika aktywnego zawartego w ekstrakcie z kory wierzby. W 1853 chemik Charles Frédéric Gerhardt po raz pierwszy wytworzył kwas acetylosalicylowy poprzez wymieszanie chlorku acetylu z salicylanem sodu; w drugiej połowie XIX wieku inni chemicy ustalili strukturę chemiczną tego związku i opracowali skuteczniejszą i wydajniejszą metodę syntezy. W 1897 naukowcy z przedsiębiorstwa farmaceutyczno-chemicznego Bayer rozpoczęli badania nad kwasem acetylosalicylowym, jako mniej drażniącym zamiennikiem dla typowych leków zawierających salicylany. W 1899 lek miał już nazwę Aspiryna i był sprzedawany przez Bayer na całym świecie. Słowo Aspiryna było raczej nazwą marki stworzonej przez Bayer, aniżeli ogólną nazwą samego leku, jednakże prawa firmy Bayer do marki zostały sprzedane lub w wielu krajach utracone. Do rosnącej w pierwszej połowie XX wieku popularności aspiryny przyczyniła się jej skuteczność podczas tak zwanej hiszpanki, czyli pandemii grypy w latach 1918–1919. Opłacalność produkcji aspiryny doprowadziła do zaciekłej rywalizacji i namnażania się podobnych produktów i marek. Część zgonów zanotowanych podczas pandemii z 1918 miała prawdopodobnie związek z zatruciem aspiryną. Popularność aspiryny spadła po opracowaniu paracetamolu w 1956 oraz ibuprofenu w 1962. W latach 60. i 70. XX wieku naukowcy tacy jak John Vane odkrywali podstawowe mechanizmy działania i efektów aspiryny. Badania kliniczne przeprowadzone od lat 60. do 80. wykazały efektywność aspiryny jako substancji przeciwzakrzepowej. Sprzedaż aspiryny ponownie wzrastała w ostatnich dekadach XX wieku i nadal utrzymuje się na wysokim poziomie; lek ten jest środkiem powszechnie stosowanym w celu zapobiegania atakom serca i udarom.

    ekstrakt z liści aloesu - Aquilaria malaccensis Lam. – gatunek roślin należący do rodziny wawrzynkowatych. Występuje naturalnie w Azji Południowej oraz Południowo-Wschodniej.

    ekstrakt z korzenia imbiru - Tasznik pospolity (Capsella bursa-pastoris (L.) Medik.) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych (krzyżowych). Pochodzi prawdopodobnie ze wschodniej części basenu Morza Śródziemnego, ale współcześnie jest szeroko rozprzestrzeniony na całym świecie, także w Polsce. Występuje w różnych siedliskach, zwykle jako roślina ruderalna i trudny do wytępienia chwast. Rosnąc w uprawach, jest szkodliwy głównie dlatego, że ułatwia porażanie ich przez pasożyty i patogeny, dla których jest żywicielem pośrednim. Użytkowany jest jako roślina lecznicza, a regionalnie także jako roślina jadalna (ceniona zwłaszcza w Azji Wschodniej). Jest także rośliną olejo- i miododajną, znajduje zastosowanie w biotechnologii, biomonitoringu, fitoremediacji gleb, przez naukowców bywa traktowany jako gatunek modelowy, a także pomaga zwalczać owady dokuczliwe dla człowieka.

    ekstrakt z owoców noni - Kalina koralowa (Viburnum opulus L.) – gatunek krzewu należący do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), czasem zaliczany do monotypowej rodziny kalinowatych (Viburnaceae), dawniej także do przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Występuje w Europie i środkowo-zachodniej Azji, a odmiany geograficzne rosną także na Dalekim Wschodzie i w Ameryce Północnej. W Polsce kalina koralowa jest pospolita na terenie całego kraju z wyjątkiem Tatr. Jest rośliną leczniczą stosowaną głównie w leczeniu chorób kobiecych, związanych z problemami zdrowotnymi i bolesnościami w czasie ciąży i menstruacji. Owoce są jadalne, choć surowe są w dużych ilościach szkodliwe dla dzieci i na ogół nie są cenione ze względów smakowych. W krajach byłego Związku Radzieckiego uprawia się jednak odmiany o owocach pozbawionych goryczy i tam mają one większe znaczenie spożywcze. Ze względu na efektowne kwiatostany, długo utrzymujące się owoce oraz intensywne przebarwianie jesienne liści – kalina jest cenioną rośliną ozdobną. W tradycjach wielu narodów słowiańskich odgrywa istotną rolę: jest częstym motywem pieśni ludowych, przewija się w tradycjach związanych z weselami i pogrzebami, symbolizując młodość i niewinność.

    (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)

Tagi:  , , ,
{{ reviewsOverall }} / 5 Ocena użytkowników (0 głosy)
Cena0
Skuteczność0
Działania uboczne0
Opinie klientów Dodaj swoją opinię
Sortuj po:

Dodaj pierwszą opinię o tym produkcie.

Zweryfikowany
{{{review.rating_comment | nl2br}}}

Pokaż więcej
{{ pageNumber+1 }}
Dodaj swoją opinię