Himalaya Mentat 50 tabletek

Suplement diety Himalaya Mentat 50 tabletek (tabletki) składający się z: Mukla, Czapetka pachnąca, Muszkatałowiec korzenny, Beleric, Imbir lekarski, Ipomea, Koper ogrodowy, Migdałecznik arjuna, Kardamon malabarski, Świerzbiec właściwy, Witania ospała, Czarna roślina oleista, Oryxylum, Liściokwiat garbnikowy, Migdałecznik chebułowiec, Guduchi, Tatarak zwyczajny, Migdałowiec pospolity, Fałszywy czarny pieprz, Waleriana indyjska, Nordastachys, Evolvus alsinoides, Witania ospała, Wąkrota azjatycka, Bakopa drobnolistna. Zarejestrowano go w 2020 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Himalaya Mentat 50 tabletek został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez MUSCLE POWER.

• Informacje o suplemencie

  Skład: Mukla, Czapetka pachnąca, Muszkatałowiec korzenny, Beleric, Imbir lekarski, Ipomea, Koper ogrodowy, Migdałecznik arjuna, Kardamon malabarski, Świerzbiec właściwy, Witania ospała, Czarna roślina oleista, Oryxylum, Liściokwiat garbnikowy, Migdałecznik chebułowiec, Guduchi, Tatarak zwyczajny, Migdałowiec pospolity, Fałszywy czarny pieprz, Waleriana indyjska, Nordastachys, Evolvus alsinoides, Witania ospała, Wąkrota azjatycka, Bakopa drobnolistna
  Forma: tabletki
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2020
  Producent: The Himalaya Drug Company Makali
  Rejestrujący: MUSCLE POWER
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  mukla - Ali Ibn Mukla (885-940) – wezyr Abbasydów, kaligraf, uchodzący za wynalazcę pisma „naschi”, najpopularniejszego bodaj stylu kaligrafii arabskiej.

  czapetka pachnąca - Czapetka pachnąca, goździkowiec korzenny (Syzygium aromaticum) – gatunek rośliny z rodziny mirtowatych. Rośnie dziko na Molukach (Indonezja), uprawiany jest w krajach o klimacie równikowym. Główne rejony uprawy to Półwysep Malajski, Zanzibar i Madagaskar.

  muszkatałowiec korzenny - Muszkatołowiec korzenny, muszkatowiec, muszkat (Myristica fragrans Houtt.) – gatunek drzewa z rodziny muszkatołowcowatych. Pochodzi ono z Wysp Banda (części Moluków zwanych Wyspami Korzennymi, będących częścią Archipelagu Malajskiego). Jego nasiona znane są jako przyprawa gałka muszkatołowa.

  imbir lekarski - Imbir lekarski (Zingiber officinale Rosc.) – gatunek rośliny uprawnej z rodziny imbirowatych (Zingiberaceae). W stanie dzikim obecnie nie występuje. Pochodzi prawdopodobnie z Melanezji.

  ipomea - Maupiti – mały koralowy atol z wulkaniczną wyspą pośrodku. Najbardziej zachodnia spośród Wysp Pod Wiatrem, należy do Polinezji Francuskiej. Wyspa znajduje się w odległości 46 km na zachód od Bora-Bora.

  koper ogrodowy - Koper ogrodowy (Anethum graveolens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych. Pochodzi prawdopodobnie z południowo-zachodniej Azji. Obecnie nie występuje już w stanie dzikim, jedynie w uprawie, i jest uprawiany na całym świecie.

  migdałecznik arjuna - Migdałecznik arjuna (Terminalia arjuna) – gatunek drzewa z rodziny trudziczkowatych (Combreatceae). Występuje w Indiach, w Mjanmie i na Sri Lance. Roślina wykorzystywana jest przez ajurwedyjskich lekarzy z powodu uzdrawiających właściwości.

  kardamon malabarski - Kardamon malabarski (Elettaria cardamomum (L.) Maton) – gatunek byliny należący do rodziny imbirowatych (Zingiberaceae Lindl.). Posiada wiele synonimów: kardamon cejloński, długi, indyjski, jawajski, zwyczajowo nazywany jest po prostu kardamonem. Występuje w stanie dzikim na Półwyspie Indyjskim i na Cejlonie, Chinach i Indonezji, przeniesiony i zaaklimatyzowany w Ameryce Środkowej.

  Świerzbiec właściwy - Świerzbiec właściwy, aksamitne ziarno (Mucuna pruriens) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Pochodzi z Azji Wschodniej, Moluków i Filipin. Obecnie rozprzestrzenił się w całej strefie tropikalnej i występuje tu zarówno jako zdziczały, jak i roślina uprawiana.

  witania ospała - Witania ospała (Withania somnifera) – gatunek rośliny z rodziny psiankowatych. Naturalnie występuje w Afryce, Azji południowej sięgając na wschodzie do Indii i Sri Lanki oraz w południowej Europie (Hiszpania, Włochy i Grecja).

  czarna roślina oleista - Rzodkiewka (Raphanus sativus var. sativus) – odmiana rzodkwi zwyczajnej. Jest uprawiana w wielu regionach świata. W Polsce występuje głównie jako roślina uprawna, lecz przejściowo dziczeje (ergazjofigofit). W uprawie występuje wiele kultywarów. Również rzodkiew czarna i rzodkiew japońska to kultywary rzodkiewki.

  liściokwiat garbnikowy - Liściokwiat garbnikowy (Phyllanthus emblica) – gatunek drzewa z rodziny liściokwiatowatych (Phyllanthaceae). Pochodzi z Azji (Chiny, Półwysep Indyjski, Indochiny, Malezja).

  tatarak zwyczajny - Tatarak zwyczajny (Acorus calamus L.) – polimorficzny gatunek byliny, należący do rodziny tatarakowatych (Acoraceae). Znany jest także pod ludowymi nazwami jako np. ajer i tatarskie ziele. Zasięg gatunku obejmuje Azję i Amerykę Północną, poza tym został zawleczony i rozpowszechniony przez człowieka na inne kontynenty od strefy subtropikalnej do umiarkowanej. Do Europy trafił najprawdopodobniej między średniowieczem a XVI wiekiem. W Polsce ten gatunek jest pospolity na całym terenie z wyjątkiem Karpat. W polskiej florze ma status kenofita – holoagriofita. Uważany za inwazyjny, ma jednak średni wpływ na rodzime gatunki roślin szuwarowych. Roślina olejkodajna, jadalna, kosmetyczna i lecznicza, o szerokich zastosowaniach w różnych kulturach na całym świecie.

  migdałowiec pospolity - Migdałowiec pospolity, migdałowiec zwyczajny, śliwa migdał (Prunus dulcis (Mill.) D.A.Webb ) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych. Pochodzi z Azji Środkowej i Mniejszej (Izrael, Jordania, Liban, Turcja, Turkiestan, Uzbekistan). Jako gatunek introdukowany rozprzestrzenił się i na naturalnych siedliskach rośnie obecnie również w Afryce Północnej (Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Libia, Tunezja), w Azji Zachodniej (Cypr, Iran), na Kaukazie (Armenia) i w Europie (Portugalia, Hiszpania, Francja, Chorwacja, Macedonia, Serbia, Włochy, Bułgaria, Szwajcaria).

  fałszywy czarny pieprz - Kuchnia średniowiecza – zwyczaje kulinarne, obejmujące pokarmy, nawyki żywieniowe i metody przygotowywania potraw dominujące w Europie w okresie średniowiecza, od V do XVI wieku. Kuchnia ta była zróżnicowana terytorialnie, szczególnie wśród najniższych warstw społecznych, których dieta była ograniczona do produktów dostępnych w najbliższej okolicy i tanich. Zwyczaje kulinarne warstw najwyższych, mogących spożywać potrawy przyrządzone według ówczesnej sztuki kulinarnej, były bardziej jednorodne; zwłaszcza pod koniec średniowiecza wykształciła się pewna forma haute cuisine, pojawiły się też książki kucharskie. Jednak i kuchnia możnych podlegała ograniczeniom wynikającym z wolnych środków transportu i ówczesnych możliwości konserwacji jedzenia. Ważnym czynnikiem wpływającym na dietę średniowiecznych Europejczyków były nakazane przez chrześcijaństwo liczne dni postne, ograniczające rodzaj spożywanego pożywienia. Wykwintna kuchnia średniowieczna charakteryzowała się używaniem dużej ilości przypraw, także importowanych. Były drogie, gdyż sprowadzane z daleka przez wielu pośredników. Przy przygotowaniu i doborze potraw kierowano się wskazaniami ówczesnej medycyny. Podstawą wyżywienia ludzi średniowiecza były produkty ze zbóż: kasze i chleb. Rośliny strączkowe i warzywa były ważnym uzupełnieniem diety niższych warstw społecznych. Mięso, produkt droższy i mający bardziej prestiżowy status, obecne było przede wszystkim na stołach warstw wyższych. Jadano głównie drób i wieprzowinę, a na dworach rycerskich także dziczyznę. Popularne, szczególnie w okresie postów, były ryby morskie (zwłaszcza konserwowane i transportowane na spore odległości dorsze i śledzie) i słodkowodne. Podczas okresu średniowiecza zarówno dietetyka, jak i styl żywienia podlegały pewnym zmianom, związanym z upowszechnianiem się niektórych upraw i hodowli oraz rozwojem metod rolnictwa i przetwórstwa żywności.

  wąkrota azjatycka - Mezoterapia – działający miejscowo niechirurgiczny zabieg medyczny polegający na dostarczeniu bezpośrednio do skóry właściwej substancji leczniczych, regenerujących lub odżywczych. Najczęściej stosowany w dermatologii i medycynie estetycznej do leczenia i profilaktyki. Inne nazwy: intradermoterapia

  bakopa drobnolistna - Bakopa drobnolistna, b, Monniera (Bacopa monnieri (L.) Wettst.) – gatunek rośliny z rodziny babkowatych (Plantaginaceae Juss.). Występuje naturalnie na całym świecie od strefy umiarkowanej do tropikalnej. Gatunek zawiera saponiny, przez co jest stosowany jako roślina lecznicza w Ajurwedzie. Występuje jako chwast na polach ryżowych, może też zarastać rowy odwadniające. Uprawiany jest także jako roślina ozdobna w paludariach i akwariach.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)