GLAUCONIKA

Suplement diety GLAUCONIKA (proszek) składający się z: P2O5, TiO2, SO3, K2O, Na2O, MgO, CaO, Fe2O3, Al2O3, SiO2, Molibden, Mangan, Cynk, Miedź, Chrom. Zarejestrowano go w 2017 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety GLAUCONIKA został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez DSA Trade Sp. z o.o..

• Informacje o suplemencie

  Skład: P2O5, TiO2, SO3, K2O, Na2O, MgO, CaO, Fe2O3, Al2O3, SiO2, Molibden, Mangan, Cynk, Miedź, Chrom
  Forma: proszek
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2017
  Producent: DSA Trade Sp. z o.o.
  Rejestrujący: DSA Trade Sp. z o.o.
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  p2o5 - Dekatlenek tetrafosforu (P2O5) – nieorganiczny związek chemiczny P2O5 – niemiecki zespół muzyczny

  tio2 - Tlenek tytanu(IV), biel tytanowa, TiO2 – nieorganiczny związek chemiczny, tlenek tytanu na IV stopniu utlenienia.

  so3 - Tritlenek siarki (nazwa Stocka: tlenek siarki(VI)), SO3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków kwasowych, w którym siarka występuje na VI stopniu utlenienia.

  k2o - Tlenek potasu, K2O – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków zasadowych zawierający potas na I stopniu utlenienia.

  na2o - Tlenek sodu, Na2O – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków zasadowych zawierający sód na I stopniu utlenienia. W temperaturze pokojowej jest to biała higroskopijna substancja stała o budowie jonowej, rozpuszczalna w etanolu. Z wodą reaguje energicznie, tworząc żrący wodorotlenek sodu: Na2O + H2O → 2NaOH.Tlenek sodu powstaje najczęściej jako produkt reakcji sodu z tlenem: 4Na + O2 → 2Na2OMożna otrzymać go także przez redukcję nadtlenku sodu sodem: Na2O2 + 2Na → 2Na2O

  mgo - Tlenek magnezu (magnezja palona), MgO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków zasadowych zawierający magnez na II stopniu utlenienia. Związek ten w temperaturze pokojowej jest białą substancją krystaliczną. Otrzymany w temperaturze do 900 °C łatwo rozpuszcza się w kwasach i szybko uwadnia do wodorotlenku, który jest słabą zasadą. Po wyprażeniu staje się niereaktywny. Tlenek magnezu występuje w przyrodzie jako minerał peryklaz. Otrzymuje się go poprzez spalenie magnezu lub w wyniku prażenia magnezytu (węglanu magnezu) albo dolomitu. W wyniku prażenia dolomitu powstaje także tlenek wapnia. Stosowany jest do wyrobu cementów, odlewów, naczyń ognioodpornych, tygli. Ma również zastosowanie w medycynie jako lek na nadkwasotę i zatrucia. W fotografii służy do zobojętniania emulsji fotograficznej. Proszek błyskowy potocznie nazywany jest magnezją.

  cao - Tlenek wapnia (wapno palone), CaO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków zasadowych zawierający wapń na II stopniu utlenienia. W temperaturze pokojowej związek ten jest białym ciałem drobnokrystalicznym. Tlenek wapnia posiada własności higroskopijne. Łączy się gwałtownie z wodą tworząc wodorotlenek wapnia, przy czym wydziela się ciepło. Tlenek wapnia jest otrzymywany techniczne na wielką skalę przez prażenie (tzw. kalcynowanie) kamienia wapiennego w temperaturze 900–1000 °C w piecach zwanych wapiennikami. CaCO3 → CaO + CO2Ma zastosowanie w budownictwie (jako zaprawa murarska oraz w przemysłowej produkcji silikatów), w metalurgii, w przemyśle szklarskim i ceramicznym. Jest używany również jako środek owadobójczy (insektycyd), jako nawóz sztuczny w rolnictwie (podwyższa pH gleby) oraz do otrzymywania karbidu. Na skalę laboratoryjną wykorzystywany jest m.in. do otrzymywania amoniaku oraz jako środek odwadniający.

  fe2o3 - Tlenek żelaza(III), Fe2O3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym żelazo występuje na III stopniu utlenienia. Związek ten jest głównym składnikiem rdzy, najczęściej spotykany spośród tlenków żelaza.

  al2o3 - Tritlenek diglinu (nazwa Stocka: tlenek glinu(III), zwyczajowo tlenek glinu), Al2O3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym glin występuje na III stopniu utlenienia. Występuje w wielu odmianach polimorficznych, z których najważniejsze to: α-Al2O3 (korund) – postać najtrwalsza, odznaczająca się dużą twardością (9 stopień w skali Mohsa). Temperatura topnienia 2053–2072 °C, a wrzenia 2980–ok. 3000 °C (dla korundu naturalnego temperatura topnienia wynosi 2015 ± 15 °C, a wrzenia 2980 ± 60 °C). Dobrze przewodzi ciepło, jest odporna na działanie czynników chemicznych, nierozpuszczalna w kwasach. Powstaje podczas prażenia do 1000 °C odmiany γ. Stosowana do wytwarzania materiałów szlifierskich (szmergiel) i ogniotrwałych. γ-Al2O3 – biały, higroskopijny proszek, nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w mocnych kwasach. Otrzymywany przez łagodne prażenie wodorotlenku glinu. Ma właściwości amfoteryczne, z alkaliami tworzy gliniany (np. NaAlO2). Jest surowcem do otrzymywania metalicznego glinu metodą elektrochemiczną.Znane są również formy η, χ, δ i θ, różniące się właściwościami i budową krystaliczną. Tak zwany tlenek aluminium β jest w rzeczywistości glinianem sodu o wzorze NaAl11O17.

  sio2 - Ditlenek krzemu, krzemionka (nazwa Stocka: tlenek krzemu(IV)), SiO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym krzem występuje na IV stopniu utlenienia. Zwykle jest krystalicznym ciałem stałym o dużej twardości. Występuje powszechnie na Ziemi jako minerał kwarc – składnik różnego rodzaju skał, piasku i wielu minerałów. Tworzy kamienie półszlachetne.

  molibden - Molibden (Mo, łac. molybdenum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Nazwa w dosłownym przekładzie brzmi „podobny do ołowiu” i pochodzi od greckiego określenia ołowiu – μόλυβδος molybdos.

  mangan - Mangan (Mn, łac. manganum) – pierwiastek chemiczny należący w układzie okresowym do grupy metali przejściowych. Ma 15 izotopów z przedziału mas 49–62 i izomery jądrowe 51m, 52m, 54m. Trwały jest tylko izotop 55, który stanowi niemal 100% składu izotopowego manganu występującego w naturze.

  cynk - Cynk (Zn, łac. zincum) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z grupy cynkowców w układzie okresowym (grupa 12). Odkryto 30 izotopów cynku z przedziału mas 54–83, z czego trwałe są izotopy 64Zn, 66Zn, 67Zn, 68Zn i 70Zn. Został odkryty w Indiach lub Chinach przed 1500 rokiem p.n.e. Do Europy wiedza o tym metalu zawędrowała dopiero w XVII wieku.

  miedź - Miedź (Cu, łac. cuprum) – pierwiastek chemiczny, z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa miedzi po łacinie (a za nią także w wielu innych językach, w tym angielskim) pochodzi od Cypru, gdzie w starożytności wydobywano ten metal. Początkowo nazywano go metalem cypryjskim (łac. cyprum aes), a następnie cuprum. Ma 26 izotopów z przedziału mas 55-80. Trwałe są dwa: 63 i 65.

  chrom - Chrom (Cr, łac. chromium) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z bloku d układu okresowego. Ma 13 izotopów, od 45Cr do 57Cr, z czego trwałe są izotopy 50, 52, 53 i 54. Został odkryty w roku 1797 przez Louisa Nicolasa Vauqellina.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)