Dr Meller ProFit

Suplement diety Dr Meller ProFit został zgłoszony do rejestracji w 2017 roku. W skład tego suplementu diety wchodzą: sól himalajska, maltodekstryna, Morszczyn pęcherzykowaty, Inulina z cykorii, Szafran uprawny, Traganek błoniasty, Prusznik amerykański, Jemioła pospolita, Przytulia właściwa, cynamon, Bluszczyk kurdybanek, Pieprz czarny, Moringa olejodajna, kminek, Sumak garbarski, Agrest indyjski, imbir, kardamon mielony, lecytyna słonecznikowa. Jego obecny status rejestracji: weryfikacja w toku. Producentem tego suplementu diety jest firma CMC.

• Informacje o suplemencie

  Skład: sól himalajska, maltodekstryna, Morszczyn pęcherzykowaty, Inulina z cykorii, Szafran uprawny, Traganek błoniasty, Prusznik amerykański, Jemioła pospolita, Przytulia właściwa, cynamon, Bluszczyk kurdybanek, Pieprz czarny, Moringa olejodajna, kminek, Sumak garbarski, Agrest indyjski, imbir, kardamon mielony, lecytyna słonecznikowa
  Forma: proszek
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2017
  Producent: CMC
  Rejestrujący: Dr Meller-Paweł Ratajczak
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  sól himalajska - Sól himalajska – sól kamienna o różowym zabarwieniu, pochodząca (wbrew nazwie) z pakistańskiego regionu Pendżab oddalonego od Himalajów o kilkaset kilometrów. Skład chemiczny tej soli tylko nieznacznie różni się od składu zwykłej soli kuchennej (w obu przypadkach ok. 98% stanowi chlorek sodu, zaś zawartość soli mineralnych jest śladowa w porównaniu z zapotrzebowaniem organizmu. Metody wydobycia, zawartość i właściwości soli „himalajskiej” są bardzo zbliżone do polskich wyrobów, m.in. do soli cechsztyńskiej z Kłodawy.

  maltodekstryna - Dekstryny – grupa złożonych węglowodanów, zbudowanych z pochodnych cukrów prostych, połączonych wiązaniami α-1,4-glikozydowymi, o długości od 3 do ok. 12–14 merów. Dekstryny powstają w wyniku enzymatycznej lub powodowanej kwasami mineralnymi hydrolizy skrobi. W przemyśle dekstryny są produkowane w wyniku katalitycznej hydrolizy skrobi pochodzącej między innymi z ziemniaków, kukurydzy, owsa, ryżu, tapioki. Dekstryny powstają w jamie ustnej w czasie wstępnego trawienia skrobi i innych cukrów złożonych, na skutek pękania wiązań α-1,4-glikozydowych, łączących mery glukozowe pod wpływem enzymów obecnych w ślinie, m.in. amylazy. Dekstryny są łatwo rozpuszczalnymi w wodzie, substancjami krystalicznymi o barwie białej. Rozróżnia się dekstryny liniowe (o otwartych łańcuchach) oraz dekstryny cykliczne, o kształcie toroidalnym zwane cyklodekstrynami. Wszystkie dekstryny są stosunkowo łatwo przyswajalne, gdyż po spożyciu ulegają takiemu samemu rozkładowi do glukozy, jak inne cukry złożone. Dekstryny mają szereg zastosowań praktycznych, ze względu na łatwość ich produkcji i niską cenę. Są m.in. stosowane jako nietoksyczne kleje biurowe o charakterystycznym słodkim smaku, substancje zagęszczające w produkcji słodyczy oraz tanie masy plastyczne, z których produkować można np. jednorazowe, ekologiczne naczynia. W farmacji dekstryny są stosowane jako składniki mas tabletkowych oraz otoczki tabletek i kapsułek, które po spożyciu same rozpuszczają się w przewodzie pokarmowym. W medycynie wodne roztwory dekstryn, są stosowane jako płyny krwiozastępcze, gdyż stosunkowo łatwo jest uzyskać z dekstryn roztwór o odpowiedniej lepkości umożliwiającej ich podawanie dożylne w postaci wlewu kroplowego. Cyklodekstryny, dzięki swojej unikatowej budowie, są stosowane jako cząsteczki zdolne do transportu leków do ściśle określonych tkanek.

  morszczyn pęcherzykowaty - Morszczyn pęcherzykowaty (Fucus vesiculosus) – glon należący do brunatnic.

  inulina z cykorii - Inulina (łac. inulinum) – polisacharyd zbudowany z około 30–35 cząsteczek monocukrów połączonych wiązaniami β-2,1-glikozydowymi w nierozgałęziony łańcuch. Łańcuch ten, zbudowany z reszt β-D-fruktofuranozy, zawiera jedną terminalnie umieszczoną cząsteczkę D-glukozy (na końcu redukującym) oraz drugą, w środku łańcucha, połączoną wiązaniem 1,3-glikozydowym. Masa cząsteczkowa inuliny to ok. 5000 Da. Należy do fruktanów, jest prebiotykiem. Człowiek nie trawi inuliny. Jej rozkładu dokonują bakterie w okrężnicy. Spożywanie dużych ilości inuliny (ponad 20 - 30 g/ doba) może powodować wzdęcie, ból brzucha, w skrajnym przypadku biegunkę.

  szafran uprawny - Szafran uprawny (krokus uprawny, szafran siewny, łac. Crocus sativus L. 1753) – gatunek rośliny z rodziny kosaćcowatych. Pochodzi prawdopodobnie z południowo-wschodniej Europy lub Azji Mniejszej. Nieznana jest jego forma dzika, wydaje się, że jest blisko spokrewniony z Crocus cartwrightianus, który normalnie zawiązuje nasiona, w przeciwieństwie do C. sativus, który albo nie zawiązuje nasion wcale, albo tylko płonne.

  traganek błoniasty - Traganek (Astragalus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych (motylkowatych). Obejmuje ok. 2500 gatunków głównie bylin i krzewów, występujących w Europie, Azji, Afryce i Ameryce. Rośliny z tego rodzaju cechują się pierzastymi liśćmi i barwnymi kwiatami. Na terenie Polsce występuje ok. 10 gatunków, z których najczęściej spotykany jest traganek szerokolistny, wykorzystywany do parzenia herbat ziołowych. Niektóre gatunki z Azji zachodniej (sekcja Tragantha) dostarczają tragakanty – żywicy stosowanej w kosmetyce i przemyśle spożywczym. Część gatunków jest trująca ze względu na akumulowanie selenu. Gatunki z tego rodzaju występują na terenach trawiastych, na stepach i preriach, w zaroślach, w suchych i widnych lasach, na terenach skalistych w górach.

  prusznik amerykański - Prusznik (Ceanothus L.) – rodzaj roślin z rodziny szakłakowatych (Rhamnaceae). Obejmuje 58, 59 do 62 gatunków (różne liczby zaliczanych tu gatunków wynikają głównie z różnej liczby włączanych taksonów pochodzenia mieszańcowego powstających bardzo łatwo w obrębie tego rodzaju zarówno w naturze, jak i w uprawie). Zasięg rodzaju obejmuje niemal całą Amerykę Północną od Panamy do Kanady, brak tych roślin na Antylach, na Alasce, w północnych terytoriach i niektórych prowincjach Kanady (w tym m.in. na Nowej Fundlandii i Labradorze oraz w Nowej Szkocji). Centrum zróżnicowania stanowią Stany Zjednoczone, gdzie rośnie ich 51 gatunków, przy czym 42 to endemity kalifornijskiej prowincji florystycznej, a tylko trzy występują wyłącznie na wschód od Gór Skalistych. Wiele gatunków uprawianych jest jako mało wymagające odnośnie gleby rośliny ozdobne. Cenione są z powodu swych efektownych, niebieskich kwiatostanów. Wyselekcjonowano ponad 200 odmian uprawnych w obrębie tego rodzaju, w tym uznawane za najpiękniejsze rośliny kwitnące na niebiesko w ogrodach. Popularne są w uprawie w Europie Zachodniej, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii. W Polsce bardzo rzadko uprawiane są jako ozdobne głównie najbardziej mrozoodporne: prusznik amerykański, jajolistny i blady Ceanothus × pallidus. Liście prusznika amerykańskiego stosowane były przez Indian do sporządzania naparów, podobnie jako zamiennik herbaty stosowane były przez wojska walczące w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Wykorzystywano je także w ziołolecznictwie. Naukowa nazwa rodzajowa pochodzi od greckiej nazwy keanothus, użytej przez Dioskurydesa dla niezidentyfikowanej, kolczastej rośliny.

  jemioła pospolita - Jemioła pospolita, jemioła biała, strzęśla (Viscum album L.) – gatunek rośliny z rodziny sandałowcowatych (Santalaceae; czasem zaliczana do rodziny (lub podrodziny) jemiołowatych). Występuje na terenie niemal całej Europy oraz w południowej i zachodniej Azji. Jemioła ma zdolność prowadzenia fotosyntezy i dlatego powszechnie uważa się, że jej wpływ na drzewo-gospodarza jest niewielki poprzez pobierania wody i soli mineralnych. Roślina z tego względu zaliczana jest do półpasożytów. Negatywny wpływ jemioły jest jednak większy niż wcześniej sądzono. W okresach suszy aparaty szparkowe jemioły mogą być otwarte, co zwiększa deficyt wody w drzewie. Jednocześnie jemioła pospolita oprócz wody i soli mineralnych pobiera również produkty fotosyntezy od rośliny-gospodarza – od niego pochodzi od 23 do 45% węgla w jemiole. Jemioła jest rośliną leczniczą. Odgrywała też ważną rolę w dawnych wierzeniach i obyczajach, rolę taką w kulturze zachowała także współcześnie.

  przytulia właściwa - Przytulia właściwa (Galium verum L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny marzanowatych. Znany też jako przytulia żółta. Jest szeroko rozprzestrzeniony w Europie, Azji i Afryce Północnej. W Polsce jest pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.

  cynamon - Cynamon to przyprawa kuchenna otrzymywana z wysuszonej kory cynamonowca. Występuje w dwóch postaciach: starty na proszek lub w niewielkich kawałkach zwiniętych w rulonik. Cynamon ma kolor rdzawy, a dzięki zawartości olejku cynamonowego charakterystyczny słodkawo-korzenny, lekko piekący smak i silny aromat.

  bluszczyk kurdybanek - Bluszczyk kurdybanek (Glechoma hederacea L.), zwany też zwyczajowo bluszczykiem ziemnym, kurdybankiem, obłożnikiem – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej Europie, w umiarkowanych strefach Azji, na Syberii, zadomowiony także w Ameryce Północnej, gdzie jest gatunkiem zawleczonym. Pospolity na całym obszarze Polski.

  pieprz czarny - Pieprz czarny (Piper nigrum L.) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Wywodzi się z południowo-wschodnich Indii, jest uprawiany w wielu krajach strefy tropikalnej. Pieprz czarny uprawiany jest jako roślina użytkowa w tropikalnych rejonach o klimacie gorącym i wilgotnym. Uprawia się go dla owoców (pestkowców), z których otrzymuje się znany pieprz przyprawowy. Znany jest także od dawna jako roślina pokojowa.

  moringa olejodajna - Moringa olejodajna (Moringa oleifera), drzewo chrzanowe – gatunek drzewa tropikalnego z rodziny moringowatych, pochodzący z północno-zachodnich Indii i Pakistanu. Odporne na suszę. Udomowione także w innych krajach Azji, w Afryce i Ameryce Południowej.

  kminek - Kminek (Carum L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Obejmuje tylko cztery gatunki w wąskim ujęciu (w przypadku wyodrębnienia części gatunków do osobnych rodzajów Lomatocarum i Trocdaris) lub nawet 29 (tyle gatunków podaje jako zweryfikowanych The Plant List). Rośliny te występują w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej (w wąskim ujęciu – tylko na Bliskim Wschodzie i w rejonie Kaukazu). Do polskiej flory należy tylko jeden gatunek – kminek zwyczajny Carum carvi. Owoce tej rośliny są popularną przyprawą używaną do aromatyzowania pieczywa, serów, kapusty kwaszonej i likierów.

  sumak garbarski - Sumak garbarski (Rhus coriaria L.) – gatunek krzewu z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Występuje w krajach obszaru śródziemnomorskiego oraz w Azji Południowo-Zachodniej.

  agrest indyjski - Produkcja i konsumpcja płodów rolnych ze względu na różnice klimatyczne i ekonomiczne poszczególnych regionów, jest zróżnicowana pod względem rozmieszczenia geograficznego. Produkcja niektórych produktów rolnych jest zmonopolizowana przez kilka krajów, podczas gdy inne są powszechne na całym świecie. Dla przykładu - Chiny były największym na świecie producentem pszenicy oraz ramii indyjskiej w 2013 i odpowiadały za 96% światowej produkcji ramii oraz 17% światowej produkcji pszenicy. Rankingi producentów produktów cechujących się bardziej zróżnicowaną dystrybucją geograficzną ulegają częstszym fluktuacjom. Generalnie produkty rolnicze można podzielić na główne podgrupy: zboża, rośliny włóknodajne, rośliny opałowe oraz surowce roślinne.

  imbir - Imbir (Zingiber Boehm.) – rodzaj bylin z rodziny imbirowatych. Obejmuje co najmniej 144 gatunki. Naturalny zasięg rodzaju obejmuje obszar południowo-wschodniej Azji od Indii po wschodnie Chiny oraz Nową Gwineę na południowym wschodzie. Rośliny introdukowane z tego rodzaju rosną w północnej Australii, w Korei, na Madagaskarze, w tropikalnej Afryce, w Ameryce Środkowej, na Florydzie, na Hawajach i innych wyspach Oceanii. Imbir lekarski jest rośliną przyprawową, jadalną i kosmetyczną. Jako jego substytut używane są także imbir cytwarowy i żółty. Rośliny z tego rodzaju stosowane są także do celów rytualnych i trucia strzał.

  lecytyna słonecznikowa - Zakłady Tłuszczowe „Kruszwica” S.A. – przedsiębiorstwo przemysłu spożywczego, zlokalizowane w Kruszwicy, w województwie kujawsko-pomorskim. Jest największym w Polsce i jednym z największych w Europie Środkowej przetwórcą nasion oleistych i producentem tłuszczów roślinnych. Specjalizuje się w produkcji olejów butelkowanych, margaryn oraz tłuszczów dla potrzeb spożywczych i przemysłowych, m.in. biopaliw. Jest częścią Grupy Bunge.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)