Digella błonnik, smak cynamonowy
Digella błonnik, smak cynamonowy to suplement diety w formie sypka. W skład tego suplementu diety wchodzą: mąka owsiana estrudowana, psyllium, błonnik burakowy, pektyna z jabłka, fruktooligosacharydy, dextrooligosacharydy. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2010 roku. Jego status w rejestrze to: 0. suplement diety Digella błonnik, smak cynamonowy został wyprodukowany przez Walmark a.s. Czechy, oraz zgłosiła go do rejestracji firma WALMARK Sp. z o.o. Sosnowiec.
-
Informacje o suplemencie
Skład: mąka owsiana estrudowana, psyllium, błonnik burakowy, pektyna z jabłka, fruktooligosacharydy, dextrooligosacharydy
Forma: sypka
Kwalfikacja: S - Suplement diety
Status produktu: UWAGA! Nieznany status
Rok zgłoszenia: 2010
Producent: Walmark a.s. Czechy
Rejestrujący: WALMARK Sp. z o.o. Sosnowiec
Dodatkowe informacje: firma zrezygnowała z wprowadzania do obrotu
-
Informacje o składnikach suplementu
Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.
psyllium - Babka płesznik, babka afrykańska (Plantago afra L.) – gatunek rocznej rośliny z rodziny babkowatych (Plantaginaceae Juss.). Pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego, rośnie w w północnej Afryce i zachodniej Azji, rozprzestrzeniona szerzej w uprawie. W Polsce nie rośnie dziko – bywa zawlekana, dawniej była uprawiana.
błonnik burakowy - Seler naciowy (Apium graveolens var. dulce (Mill.) DC.) – odmiana selerów zwyczajnych, rośliny z rodziny selerowatych. Od odmiany typowej i korzeniowej różni się brakiem gorzkiego smaku liści i ogonków, brakiem korzenia spichrzowego i wykształcaniem gęstej rozety liści o zgrubiałych i soczystych ogonkach liściowych. Właśnie ogonki są częścią użytkową tego warzywa. W stosunku do odmiany korzeniowej seler naciowy cechuje się większą zawartością soli mineralnych, witaminy C i olejku eterycznego. W obrębie odmiany biologicznej wyhodowano różne odmiany uprawne dzielone na dwie grupy różniące się kolorem ogonków (białym do żółtawego i ciemnozielonym; te drugie wymagają bielenia przed spożyciem). Wypłonione (etiolowane) ogonki liściowe mają łagodniejszy smak pozbawiony goryczy. Warzywo znane jest od starożytności (uprawiane było w Grecji i Rzymie), ale spopularyzowane zostało w XVII-wiecznych Włoszech.
pektyna z jabłka - Jabłko – jadalny, kulisty owoc drzew z rodzaju jabłoń Malus. Jabłka odmian uprawnych o mieszańcowym pochodzeniu, uznawanych za gatunek jabłoń domowa Malus domestica, są istotnym komercyjnie owocem o soczystym i chrupkim miąższu. Są spożywane na surowo, a także po obróbce kulinarnej.
fruktooligosacharydy - Prebiotyk – substancja obecna lub wprowadzana do pożywienia w celu pobudzania rozwoju prawidłowej flory jelit, poprawiająca w ten sposób zdrowie. Prebiotykiem może być naturalny składnik diety np. skrobia, błonnik pokarmowy lub dodatki do żywności (suplementy diety) o charakterze prozdrowotnym – healthy food for the colon. W odróżnieniu od probiotyku nie zawiera żadnych mikroorganizmów, a jedynie substancje stymulujące. Prebiotyki to nietrawione – oporne na działanie enzymów trawiennych w przewodzie pokarmowym – składniki żywności, które korzystnie oddziałują na gospodarza przez selektywną stymulację wzrostu lub aktywności jednego rodzaju lub ograniczonej liczby bakterii w okrężnicy i w ten sposób poprawiają zdrowie gospodarza. Tymi substancjami mogą być białka, tłuszcze, oligo- lub polisacharydy, które nie ulegają trawieniu i w formie niezmienionej docierają do światła jelita, by tam rozwijać swoje działanie. Prebiotyki ulegają fermentacji w przewodzie pokarmowym gospodarza za sprawą działania mikroflory jelitowej, w procesie tym powstają krótkołańcuchowe kwasy karboksylowe: masłowy – mający znaczenie w utrzymywaniu prawidłowej struktury i funkcji kolonocytów propionowy octowy oraz niskocząsteczkowe produkty przemiany materii (diacetyl), kwas 2-pirolidono-5karboksylowy, bakteriocyny, a także pochodne tlenuNajczęściej stosowanymi prebiotykami są: poli- i oligosacharydy – inulina, fruktooligosacharydy (FOS) zawarte w roślinach, takich jak: szparagi, karczochy, cykoria, cebula mannanoligosacharydy (MOS) laktuloza – polimer fruktozo-glukozowy powstający podczas przemian laktozyPołączenie prebiotyku i probiotyku w jednym preparacie nosi nazwę synbiotyku.
(źródło informacji o składnikach: Wikipedia)
{{ reviewsOverall }} / 5 Ocena użytkowników (0 głosy)Cena0Skuteczność0Działania uboczne0