Balsam „Miodowy tselebnik” uspokajający

Balsam „Miodowy tselebnik” uspokajający w formie syrop zawiera w składzie Bergenia, Serdecznik, Dziurawiec, Czeremcha, Głóg, Jarząb, Dzika róża, Przewiercień, Różeniec górski, Tatarak, Rdest, Lebiodka, Mięta, Waleriana. Ten suplement diety zgłoszono do rejestracji w roku 2018. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Balsam „Miodowy tselebnik” uspokajający został wyprodukowany przez Magia Trav, oraz zgłosiła go do rejestracji firma ALTAGREEN SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ.

• Informacje o suplemencie

  Skład: Bergenia, Serdecznik, Dziurawiec, Czeremcha, Głóg, Jarząb, Dzika róża, Przewiercień, Różeniec górski, Tatarak, Rdest, Lebiodka, Mięta, Waleriana
  Forma: syrop
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2018
  Producent: Magia Trav
  Rejestrujący: ALTAGREEN SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  bergenia - Bergenia (Bergenia Moench) – rodzaj bylin z rodziny skalnicowatych. Obejmuje 9–10 gatunków pochodzących z Azji, od Afganistanu na zachodzie po chińskie prowincje Junnan i Syczuan na wschodzie, od Himalajów na południu, po Syberię na północy. W naturze rosną w wilgotnych miejscach na terenach skalistych i na urwiskach. Są bardzo tolerancyjne i łatwe w uprawie. Rozpowszechnione jako rośliny uprawne zarówno w chłodnym klimacie, jak i na cienistych stanowiskach w rejonie śródziemnomorskim. Nazwa naukowa upamiętnia Carla von Bergena (1704–1759).

  serdecznik - Serdecznik (Leonurus L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Obejmuje ok. 25 gatunków. Rośliny te rosną głównie w Azji, w basenie Morza Śródziemnego, w tym w Europie (także w Polsce) rośnie jeden gatunek – serdecznik pospolity L. cardiaca. Roślina ta wykorzystywana była w ziołolecznictwie oraz uzyskiwano z niej zielony barwnik. Lokalnie jako roślina lecznicza wykorzystywany był także L. japonicus i L. sibiricus.

  dziurawiec - Dziurawiec (Hypericum L.) – rodzaj roślin z rodziny dziurawcowatych liczący około 400 gatunków. Przedstawiciele występują przeważnie w klimacie umiarkowanym oraz w górach strefy tropikalnej. Zasiedlają bardzo zróżnicowane siedliska – od miejsc skalistych w górach, poprzez lasy, łąki i murawy do mokradeł. Gatunki drzewiaste spotykane są w afrykańskich górach, a krzewy głównie w Himalajach. W Polsce występuje naturalnie 8 gatunków, spośród których najbardziej rozpowszechniony jest dziurawiec zwyczajny. Jest on też cenioną rośliną leczniczą. Jako gatunki ozdobne uprawiane są nierzadko dziurawce krzewiaste.

  czeremcha - czeremcha – rodzaj roślin (drzewa lub krzewy) z rodziny różowatych Czeremcha – szczyt (1146 m) w Paśmie Radziejowej, w Beskidzie Sądeckim Czeremcha – szczyt w Beskidzie Niskim, na granicy polsko-słowackiej Czeremcha – wieś w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Jaśliska. Czeremcha – osada – siedziba gminy Czeremcha – w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim Czeremcha – stacja kolejowa w powyższej osadzie Czeremcha – miejscowość na UkrainieZobacz też Gmina Czeremcha – gmina województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim Czeremcha-Čertižné – dawne polsko-słowackie drogowe przejście graniczne Czeremcha-Wysokolitowsk – polsko-białoruskie kolejowe przejście graniczne Czeremcha-Wieś – wieś w gminie CzeremchaCzeremcha Zachodnia – szczyt (1015 m) w Paśmie Radziejowej, w Beskidzie Sądeckim

  głóg - Głóg (Crataegus L.), (nazwy ludowe: babi mąka, ptôszi chléb, zajęcze gruszki, kolidupa, diobli gruszki) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Do rodzaju zaliczanych jest ok. 200 gatunków. Jako gatunek typowy wskazany został takson Crataegus oxyacantha L., który współcześnie identyfikowany jest w różnych źródłach jako głóg zgiętodziałkowy (Crataegus curvisepala Lindm. 1918) lub głóg dwuszyjkowy (Crataegus laevigata (Poir.) DC. 1825).

  jarząb - Jarząb (Sorbus L.) – rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Należy do niego około 80 gatunków diploidalnych oraz 170 taksonów pochodzenia mieszańcowego, zwykle poliploidalnych. Przedstawiciele występują na obszarze Europy i Azji oraz w Ameryce Północnej (na południu sięgając do Arizony). Wiele gatunków jest wykorzystywanych jako rośliny ozdobne i jadalne.

  dzika róża - Róża dzika (Rosa canina L.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych, z rodzaju róża. Ludowe nazwy: psia róża, która jest tłumaczeniem nazwy łacińskiej, oraz szypszyna (stąd szypszyniec różany), nazwa o pochodzeniu słowiańskim. Występuje na obszarach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej. Można ją spotkać prawie w całej Europie, na terenach do 1500 m n.p.m., w Afryce Północnej, na Wyspach Kanaryjskich, na Maderze, w Azji, rozprzestrzeniła się także w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce jest gatunkiem pospolitym.

  przewiercień - Przewiercień (Bupleurum L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Obejmuje według różnych źródeł ok. 165, 180 lub ponad 200 gatunków (generalnie rodzaj trudny taksonomicznie – wiele z gatunków bardzo podobnych i trudnych do odróżnienia, wiele też jest bardzo zmiennych). Rośliny te występują głównie w Eurazji i północnej Afryce. Rosną w formacjach trawiastych i w zaroślach, zwykle w miejscach suchych, na stokach, także jako chwasty w uprawach. Kwiaty zapylane są głównie przez muchówki. Niektóre gatunki używane są jako lecznicze, zwłaszcza w medycynie chińskiej (przy czym ich stosowanie wymaga ostrożności ze względu na trujące właściwości części podobnych gatunków z tego rodzaju), niektóre bywają uprawiane jako ozdobne, w tym np. przewiercień okrągłolistny B. rotundifolium. Gatunek ten był także wykorzystywany w Europie jako leczniczy do XVIII wieku.

  różeniec górski - Różeniec górski (Rhodiola rosea L.) – gatunek rośliny należący do rodziny gruboszowatych. Występuje na całym obszarze wokółbiegunowym – w Ameryce Północnej, Europie, Azji. W Polsce występuje wyłącznie w Sudetach i Karpatach, tylko na terenie parków narodowych. Gatunek rodzimy. Inna popularna nazwa złoty korzeń.

  tatarak - Tatarakowce (Acorales Reveal) – monotypowy rząd roślin zielnych zawierający jedną rodzinę – tatarakowate (Acoraceae Martinov, Tekhno-Bot. Slovar: 6, 1820) i jeden rodzaj – tatarak (Acorus L., Sp. Pl.: 324, 1753). W obrębie rodzaju Acorus wyróżnia się w zależności od ujęcia taksonomicznego od 2 do 6 gatunków. Zasięg geograficzny obejmuje półkulę północną z wyjątkiem obszarów arktycznych i suchych, w tropikalnej Azji tataraki rosną w wyższych położeniach górskich. W Polsce jedynym przedstawicielem jest tatarak zwyczajny (Acorus calamus), będący tu częstym kenofitem. W budowie anatomicznej rośliny wyróżniają się występowanie pokrytych śluzem łusek śródpochwowych w kątach liści, zalążkiem ortotropowym, obfitym bielmem i obecnością idioblastów z olejkami eterycznymi.

  rdest - Rdest (Polygonum L.) – rodzaj roślin należących do rodziny rdestowatych. Pod względem taksonomicznym jest to bardzo trudny rodzaj, o zmieniającej się klasyfikacji na przestrzeni lat. W pierwotnym, szerokim ujęciu ustalonym przez Karola Linneusza (Polygonum sensu lato), rodzaj ten obejmuje ponad 200 gatunków. Ponieważ w ujęciu tym rodzaj ma charakter parafiletyczny od wielu lat różni taksonomowie proponują nowe ujęcia mające na celu wyodrębnienie rodzajów monofiletycznych. Współczesne publikacje taksonomiczne wyodrębniają w miejscu dawnego rodzaju rdest (Polygonum sensu lato) szereg drobniejszych rodzajów, spośród których we florze Polski przedstawicieli mają: Polygonum sensu stricto, Persicaria, Bistorta, Fallopia. Gatunkiem typowym jest Polygonum aviculare L. W polskim piśmiennictwie z zakresu nomenklatury botanicznej zaadaptowano wyodrębnienie rodzaju Fallopia nazywając go odrębną nazwą polską jako „rdestówka”. Dodatkowo sekcja Reynoutria w obrębie tego rodzaju nazywana jest po polsku jako „rdestowiec”. Nazwa „rdest” pozostaje w użyciu w stosunku do pozostałych rodzajów wydzielanych z szerokiego ujęcia rodzaju Polygonum.

  lebiodka - Lebiodka (Origanum L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowate. Obejmuje 36–38 gatunków. Według The Plant List rodzaj ten, licząc razem z mieszańcami międzygatunkowymi, obejmuje 56 taksonów o zweryfikowanych i zaakceptowanych nazwa naukowych. Rośliny te rosną w Europie i zachodniej oraz środkowej Azji, centrum zróżnicowania osiągając w basenie Morza Śródziemnego. W Europie rośnie 13 gatunków, z czego w Polsce jeden – lebiodka pospolita O. vulgare. Rosną w miejscach suchych, słonecznych, zwykle w zbirowiskach trawiastych i zaroślowych. Są to rośliny zielne i półkrzewy zasobne w olejki eteryczne i dlatego stosowane w kuchni jako przyprawy. Największe znaczenie ma lebiodka majeranek O. majorana, lebiodka pospolita oraz mieszaniec między tymi gatunkami – O. × majoricum. Podobnie wykorzystywana jest także m.in. lebiodka kreteńska O. dictamnus i lebiodka syryjska O. syriacum. Lebiodka uprawna O. onites i wcześniej wymienione wykorzystywane są także jako zioła lecznicze. Kilka gatunków uprawianych jest jako ozdobne rośliny, zwłaszcza w ogrodach skalnych.

  mięta - Mięta (Mentha L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae Lindl.). W zależności od ujęcia taksonomicznego (stopnia uwzględnienia taksonów mieszańcowych, częstych w tym rodzaju) obejmuje ok. 18–19, 25, 30 lub nawet ponad 40 gatunków i ich mieszańców. Występują głównie w Europie (10 gatunków), Azji i Afryce, ale też 6 gatunków obecnych jest w Australii, jeden w Nowej Zelandii i jeden w Ameryce Północnej. Liczne gatunki i mieszańce rozprzestrzenione zostały na świecie i zdziczały na różnych obszarach. Rosną na różnych siedliskach, najczęściej wilgotnych lub mokrych, ale też na suchych stepach. Używane są jako zioła o specyficznym, miętowym aromacie, w kuchni, ale także w ziołolecznictwie. W Ameryce stosowany był tamtejszy gatunek – M. canadensis. W Starożytnym Rzymie głównie mięta nadwodna M. aquatica. Współcześnie największe znaczenie użytkowe mają: mięta zielona M. spicata, mięta wonna M. suaveolens, mięta pieprzowa M. × piperita, mięta długolistna M. longifolia, mięta polej M. pulegium. Jako roślina ozdobna na skalniakach uprawiana bywa mięta Requiena M. requienii.

  waleriana - Waleriana – imię żeńskie waleriana – lek uspokajający waleriana – potoczna nazwa kozłka lekarskiego (Valeriana officinalis)

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)