WPI WHEY PROTEIN ISOLATE O SMAKU NUGATOWYM

Suplement diety WPI WHEY PROTEIN ISOLATE O SMAKU NUGATOWYM (proszek) składający się z: karmel amoniakalny, sukraloza, aromaty, izolat białek serwatkowych. Zarejestrowano go w 2016 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety WPI WHEY PROTEIN ISOLATE O SMAKU NUGATOWYM został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez KLEMENT REAL ESTATE MARIUSZ KLEMENTOWSKI,.

• Informacje o suplemencie

  Skład: karmel amoniakalny, sukraloza, aromaty, izolat białek serwatkowych
  Forma: proszek
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2016
  Producent: Eprotein
  Rejestrujący: KLEMENT REAL ESTATE MARIUSZ KLEMENTOWSKI,
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  karmel amoniakalny - Karmel amoniakalny, karmel klasy III (E150c) – syntetyczny, brązowy barwnik spożywczy, otrzymywany w wyniku działania amoniaku na sacharozę. Jest stosowany w przemyśle spożywczym do barwienia m.in.: ciemnego pieczywa, herbatników, sosów (ostrygowego, sojowego), czekolad, polew, deserów mlecznych, dżemów i marynat. Jego dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 200 mg/kg masy ciała. W więszych dawkach może wywoływać nadpobudliwość, a także wpływać negatywnie na wątrobę, żołądek oraz płodność. W niektórych testach na zwierzętach wywoływał konwulsje. Jest toksyczny dla krwi szczurów.

  sukraloza - Sukraloza (C12H19Cl3O8) – pochodna sacharozy, w której trzy grupy hydroksylowe zostały podstawione atomami chloru. Jest stosowana jako słodzik nie dostarczający do organizmu kalorii, gdyż nie jest przezeń metabolizowany. Na rynku spożywczym dystrybuowana pod nazwą handlową Splenda; produkt ten zawiera 1,1% sukralozy oraz maltodekstrynę i glukozę jako wypełniacze. Sukraloza jest ok. 600 razy słodsza od zwykłego cukru. Jest bardziej uniwersalna w użyciu od innego, powszechnie stosowanego słodzika – aspartamu, gdyż jest trwała w szerszym zakresie temperatury i pH. Dzięki temu można ją stosować również w wyrobach piekarniczych i kwaśnych napojach. Podobną trwałość termiczną i pH wykazują stewiozydy – słodkie związki zawarte w roślinie stewia. Sama sukraloza nie jest szkodliwa, ale rozkłada się na związki, które są szkodliwe dla organizmu ludzkiego: chloroglukozę i chlorofruktozę. Są one toksyczne, ale w większych ilościach niż te, które znaleźć można w produktach spożywczych. Około 20% sukralozy rozkłada się w organizmie, reszta zostaje wydalona w niezmienionej postaci. W roku 2008 Mohamed B. Abou-Donia i współpracownicy opublikowali wyniki badań słodzika Splenda na szczurach, z których wynikało, że sukraloza nawet w ilościach mniejszych niż ADI = 5 mg/kg dziennie wykazuje szkodliwe działanie na organizm. Badania te zostały skrytykowane w roku 2009 przez naukowców powiązanych z McNeil Nutritionals, dystrybutorem słodzika, oraz przez panel 9 ekspertów powołanych przez McNeil Nutritionals. W pracach krytycznych zarzucono istotne braki metodologiczne, niedostateczne udokumentowanie wyciągniętych wniosków oraz ich sprzeczność z innymi badaniami. Obie strony sporu podtrzymały swoje stanowisko w listach do wydawcy czasopisma Regulatory Toxicology and Pharmacology opublikowanych w roku 2012. Sukraloza została dopuszczona do użycia po raz pierwszy w Kanadzie, w 1991 roku kolejnym krajami, które dopuściły ją do użycia były: Australia (1993), Nowa Zelandia (1996), USA (1998), Wielka Brytania (2003) i cała Unia Europejska (2004). Do 2005 roku sukraloza została dopuszczona do użycia w ponad 40 krajach na świecie. Oznaczana na produktach spożywczych kodem E955. Sukraloza została po raz pierwszy otrzymana w 1976 roku przez Shashikant Phadisa, chemika pracującego w Queen Elizabeth College w Londynie, w ramach grantu realizowanego dla firmy Tate & Lyle PLC, podczas przeprowadzania reakcji sacharozy z odczynnikiem chlorującym.

  aromaty - Aromaty, także aromaty spożywcze – substancje chemiczne nadające żywności pożądany smak lub zapach. Można wyróżnić wśród nich aromaty naturalne, syntetyczne identyczne z naturalnymi. W Unii Europejskiej obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych. Zgodnie z nim w produkcji środków spożywczych można stosować wyłącznie takie aromaty lub składniki żywności o właściwościach aromatyzujących, które spełniają dwa ważne warunki. Po pierwsze: nie zagrażają zdrowiu konsumentów i po drugie: ich stosowanie nie skutkuje wprowadzeniem konsumenta w błąd.

  izolat białek serwatkowych - Stanisław Wacław Mleko (ur. 1964) – polski chemik i technolog żywności, prof. dr hab., wykładowca Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)