Witamina K & D

Suplement diety Witamina K & D (kapsułki) składający się z: woda oczyszczona, barwnik dwutlenek tytanu, barwnik karmel, emulgarot lecytyny, żółty wosk pszczeli, substancja utrzymująca wilgoć glicerol, żelatyna, MCT (trójglicerydy o średniej długości łańcucha), Witamina D, Witamina K. Zarejestrowano go w 2015 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Witamina K & D został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez “Ginseng Poland” Spółka Jawna – Mirosława Jarecka i Wspólnicy.

• Informacje o suplemencie

  Skład: woda oczyszczona, barwnik dwutlenek tytanu, barwnik karmel, emulgarot lecytyny, żółty wosk pszczeli, substancja utrzymująca wilgoć glicerol, żelatyna, MCT (trójglicerydy o średniej długości łańcucha), Witamina D, Witamina K
  Forma: kapsułki
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2015
  Producent: Natural Factors Nutritional Products Ltd.
  Rejestrujący: "Ginseng Poland" Spółka Jawna - Mirosława Jarecka i Wspólnicy
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  woda oczyszczona - Woda redestylowana (woda podwójnie destylowana, łac. aqua bidistillata) - woda poddana dwukrotnie destylacji w celu usunięcia zanieczyszczeń pozostałych po pierwszym procesie. Jednak nawet tak oczyszczona woda zawiera pewną (bardzo niewielką) ilość rozpuszczonych związków chemicznych i jej twardość wynosi około 0,04 mval/dm3, co jednak nie przeszkadza w większości zastosowań. Woda redestylowana jest znacznie droższa od wody demineralizowanej (dejonizowanej), lecz w niektórych przypadkach musi być stosowana, gdyż ta druga może zawierać resztki substancji organicznych (np. endotoksyny). Wodę dwukrotnie destylowaną używa się m. in. do wyrobu leków okulistycznych.

  barwnik dwutlenek tytanu - Tlenek tytanu(IV), biel tytanowa, TiO2 – nieorganiczny związek chemiczny, tlenek tytanu na IV stopniu utlenienia.

  barwnik karmel - Karmel alkaliczny, karmel prosty, karmel klasy I (tzw. cukier palony, E150a) – cukier spożywczy poddany działaniu wysokiej temperatury w procesie karmelizacji, w wyniku czego uzyskuje on charakterystyczną brązową (karmelową) barwę. Po ostygnięciu przybiera szklistą postać i może być używany do dekoracji potraw. Jest głównym składnikiem niektórych rodzajów cukierków oraz barwnikiem do napojów typu cola, a także ciemnego pieczywa, czekolad, lodów, dżemów i jogurtów. Spożycie dużych ilości karmelu może powodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe.

  żółty wosk pszczeli - Wosk pszczeli (wosk żółty, łac. Cera flava) – wydzielina gruczołów woskowych pszczół służąca im do budowania plastrów w ulu. Gruczoły woskowe pszczół znajdują się na spodniej części odwłoka pszczoły robotnicy. Produkcja wosku zależy od jej wieku. Największa jest w trzecim tygodniu życia pszczoły. W temperaturze pokojowej jest ciałem stałym. Topi się przy 62-72 °C (w zależności od składu). Jego ciężar właściwy wynosi 0,954-0.969 g /cm³. Wydzielony na powierzchni odwłoka pszczoły ma barwę białawą i jest nieco przezroczysty. Ciemniejsze zabarwienie wosku plastra spowodowane jest domieszką kitu pszczelego oraz zanieczyszczeniami. W miarę upływu czasu wosk w plastrze zmienia barwę na ciemnożółtą a nawet ciemnobrązową. W przemyśle spożywczym posiada oznaczenie E-901. Syntetyczny wosk pszczeli jest wysoce rafinowanym produktem ropy naftowej.

  substancja utrzymująca wilgoć glicerol - Granulat to jedna ze stałych postaci leku. Jest to mieszanina sproszkowanych substancji leczniczych i pomocniczych uformowana w jednolite grudki (ziarenka) o nieregularnym kształcie i wielkości 0,5 - 3,2 mm. Grudki te mogą być powlekane. Granulaty w lecznictwie są stosowane jako gotowy lek, do użytku wewnętrznego lub zewnętrznego, a także jako półprodukt do produkcji tabletek. W przemyśle spożywczym również wykorzystuje się formę granulatu. Postać taką mają np. niektóre słodycze. Granulaty będące gotowym lekiem mogą być dawkowane, wówczas odmierzone, równe ilości granulatu są zamknięte w osobnych opakowaniach, np. kapsułkach, fiolkach, saszetkach. Jeśli pacjent każdorazowo sam odmierza sobie ilość granulatu do użycia, granulat nazywa się niedawkowanym. Granulaty do stosowania zewnętrznego służą do sporządzania roztworu lub zawiesiny w odpowiednim, wskazanym przez producenta płynie. Odmianą granulatów są peletki posiadające kształt kulisty. Granulaty jako leki są dużo wygodniejsze w stosowaniu od proszków, z których powstają. Łatwiej jest pobierać je z opakowania, przesypywać i odmierzać właściwą ilość. Dużo wygodniejsze jest również ich zażywanie – w przeciwieństwie do proszków nie pylą, nie przylegają do ścian jamy ustnej i gardła, co eliminuje krztuszenie się zażytym proszkiem. Granulaty sporządzane z surowców roślinnych często zawierają więcej czynnych składników od proszków, gdyż w procesie technologicznym sporządzania suchych wyciągów z roślin, często traci się wiele składników leczniczych, zwłaszcza lotnych olejków.

  żelatyna - Żelatyna (ATC: B 05 AA 06) – naturalne rozpuszczalne białko, żelujące lub nieżelujące, uzyskane w wyniku częściowej hydrolizy kolagenu pochodzącego z kości, skóry i skórek oraz ścięgien zwierząt. Składa się z glicyny, proliny i hydroksyproliny. Rozpuszczona w wodzie tworzy zol liofilowy (układ koloidalny), łatwo przechodzący w żel, jeśli temperatura otoczenia nie jest zbyt wysoka. Żelatyna ma szerokie zastosowanie zarówno w kuchni, jak i w przemyśle spożywczym. Stosowana jest jako emulgator oraz środek żelujący, a także jako zagęszczacz w licznych farmaceutykach i kosmetykach. W preparatach leczniczych często stanowi główny składnik otoczki kapsułek. Używana jest także do produkcji emulsji światłoczułych. Jest również lekiem (gelatin succinylated) zapobiegającym i leczącym bezwzględną i względną hipowolemię, zapobiegającym hipotensji, stosowanym w hemodylucji i krążeniu pozaustrojowym. Żelatynę stosuje się także w kulkach do gry w paintball – kulka jest żelatynową skorupką wypełnioną farbą, która po rozbiciu o cel pozostawia na nim ślad.

  witamina d - Witamina D (ATC: A 11 CC 05) – grupa rozpuszczalnych w tłuszczach steroidowych organicznych związków chemicznych, które wywierają wielostronne działanie fizjologiczne, przede wszystkim w gospodarce wapniowo-fosforanowej oraz utrzymywaniu prawidłowej struktury i funkcji kośćca. Podstawowe znaczenie mają dwie formy witaminy D, różniące się budową łańcucha bocznego: ergokalcyferol (witamina D2), naturalnie występujący w organizmach roślinnych/drożdżach cholekalcyferol (witamina D3), naturalnie występujący w organizmach zwierzęcychWitaminy D w organizmie człowieka tradycyjnie zalicza się do witamin, jednak spełniają one funkcję prohormonów, ponieważ w wyniku przekształceń metabolicznych powstaje aktywna biologicznie postać – 1α,25-dihydroksycholekalcyferol. W farmakoterapii witamina D znajduje zastosowanie przede wszystkim w profilaktyce i leczeniu krzywicy, osteomalacji i osteoporozy.

  witamina k - Witamina K – grupa organicznych związków chemicznych, będących pochodnymi 2-metylo-1,4-naftochinonu, pełniących w organizmie funkcję niezbędnego składnika pokarmowego. Poprzez uczestnictwo w syntezie protrombiny w wątrobie, warunkuje ona prawidłowy przebieg procesów krzepnięcia krwi. Uczestniczy także w metabolizmie układu kostnego. Do witamin K zaliczane są dwa naturalne związki rozpuszczalne w tłuszczach: witamina K1 (filochinon) – w pozycji trzeciej posiada resztę fitylową; witamina K2 (menachinon) – wytwarzana przez bakterie jelitowe; w pozycji trzeciej posiada resztę difarnezylową lub inne grupy izoprenowe.Otrzymuje się również szereg pochodnych syntetycznych (rozpuszczalne łatwiej w tłuszczach lub rozpuszczalne w wodzie), np. witamina K3 (menadion) Przeciętny człowiek potrzebuje około 125 µg witaminy K na dobę[potrzebny przypis]. W organizmie podlega ona procesowi regeneracji w wątrobie w cyklu witaminy K. Może być również produkowana przez bakterie znajdujące się w jelicie grubym. Za jej odkrycie i wyjaśnienie chemicznej natury dwaj biochemicy – Edward Adelbert Doisy i Henrik Dam otrzymali w 1943 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)