suplementy diety bez tajemnic

Tribulus terrestris 1500

Tribulus terrestris 1500 to suplement diety w formie tabletki. W skład tego suplementu diety wchodzą: Ekstrakt z buzdyganka naziemnego, maltodekstryna, celuloza, sole magnezowe kwasów tłuszczowych, talk, dwutlenek krzemu, poliwinylopirolidon. Produkt ten zgłoszono do rejestracji w 2019 roku. Jego status w rejestrze to: 0. suplement diety Tribulus terrestris 1500 został wyprodukowany przez FITNESS AUTHORITY, oraz zgłosiła go do rejestracji firma FITNESS AUTHORITY.

  • Informacje o suplemencie

    Skład: Ekstrakt z buzdyganka naziemnego, maltodekstryna, celuloza, sole magnezowe kwasów tłuszczowych, talk, dwutlenek krzemu, poliwinylopirolidon
    Forma: tabletki
    Kwalfikacja: S - Suplement diety
    Status produktu: UWAGA! Nieznany status

    Rok zgłoszenia: 2019
    Producent: FITNESS AUTHORITY
    Rejestrujący: FITNESS AUTHORITY
    Dodatkowe informacje: firma zrezygnowała z wprowadzania do obrotu

  • Informacje o składnikach suplementu

    Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

    ekstrakt z buzdyganka naziemnego - Acokanthera – rodzaj roślin z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Obejmuje 5 gatunków występujących na Półwyspie Arabskim oraz w Afryce wschodniej, równikowej i południowej. Są to rośliny trujące (zawierają m.in. strofantynę). Ekstrakt z drewna wraz z sokiem mlecznym wilczomlecza oraz żywicą akacji służył do trucia grotów strzał. W truciźnie tej maczano też kolczaste owoce buzdyganka naziemnego i wysypywano je na ścieżkach w celu zabicia osób po nich wędrujących. Śmierć następuje w ciągu 20 minut po dostaniu się do krwiobiegu.

    maltodekstryna - Dekstryny – grupa złożonych węglowodanów, zbudowanych z pochodnych cukrów prostych, połączonych wiązaniami α-1,4-glikozydowymi, o długości od 3 do ok. 12–14 merów. Dekstryny powstają w wyniku enzymatycznej lub powodowanej kwasami mineralnymi hydrolizy skrobi. W przemyśle dekstryny są produkowane w wyniku katalitycznej hydrolizy skrobi pochodzącej między innymi z ziemniaków, kukurydzy, owsa, ryżu, tapioki. Dekstryny powstają w jamie ustnej w czasie wstępnego trawienia skrobi i innych cukrów złożonych, na skutek pękania wiązań α-1,4-glikozydowych, łączących mery glukozowe pod wpływem enzymów obecnych w ślinie, m.in. amylazy. Dekstryny są łatwo rozpuszczalnymi w wodzie, substancjami krystalicznymi o barwie białej. Rozróżnia się dekstryny liniowe (o otwartych łańcuchach) oraz dekstryny cykliczne, o kształcie toroidalnym zwane cyklodekstrynami. Wszystkie dekstryny są stosunkowo łatwo przyswajalne, gdyż po spożyciu ulegają takiemu samemu rozkładowi do glukozy, jak inne cukry złożone. Dekstryny mają szereg zastosowań praktycznych, ze względu na łatwość ich produkcji i niską cenę. Są m.in. stosowane jako nietoksyczne kleje biurowe o charakterystycznym słodkim smaku, substancje zagęszczające w produkcji słodyczy oraz tanie masy plastyczne, z których produkować można np. jednorazowe, ekologiczne naczynia. W farmacji dekstryny są stosowane jako składniki mas tabletkowych oraz otoczki tabletek i kapsułek, które po spożyciu same rozpuszczają się w przewodzie pokarmowym. W medycynie wodne roztwory dekstryn, są stosowane jako płyny krwiozastępcze, gdyż stosunkowo łatwo jest uzyskać z dekstryn roztwór o odpowiedniej lepkości umożliwiającej ich podawanie dożylne w postaci wlewu kroplowego. Cyklodekstryny, dzięki swojej unikatowej budowie, są stosowane jako cząsteczki zdolne do transportu leków do ściśle określonych tkanek.

    celuloza - Celuloza (z łac. cellula – „komórka”) – nierozgałęziony biopolimer, polisacharyd zbudowany liniowo z 3000–14 000 cząsteczek D-glukozy połączonych wiązaniami β-1,4-glikozydowymi (masa molowa 160–560 kg/mol). Łańcuchy te mają długość około siedmiu mikrometrów. Wiązanie β przyczynia się do utworzenia sztywnych, długich nitek, które układają się równolegle, tworząc micele połączone mostkami wodorowymi.

    talk - Talk – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych. Nazwa pochodzi od arabskiego słowa talk oznaczającego mikę i nawiązuje do podobieństwa tych minerałów. Z kolei po łacinie talcus to tłuszcz, stąd w dawnej polszczyźnie czasem używano nazwy łojek.

    dwutlenek krzemu - Ditlenek krzemu, krzemionka (nazwa Stocka: tlenek krzemu(IV)), SiO2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym krzem występuje na IV stopniu utlenienia. Zwykle jest krystalicznym ciałem stałym o dużej twardości. Występuje powszechnie na Ziemi jako minerał kwarc – składnik różnego rodzaju skał, piasku i wielu minerałów. Tworzy kamienie półszlachetne.

    poliwinylopirolidon - Poli(winylopirolidon), poliwinylopirolidon, PVP (od ang. polyvinylpyrrolidone) (ATC A07 BC03) – polimer, produkt polimeryzacji winylopirolidonu. Polimer liniowy (powidon) jest rozpuszczalny w wodzie, natomiast w wersji usieciowanej (krospowidon) jest nierozpuszczalny. Wytwarzany jest także jako kopolimer z octanem winylu (kopowidon). Należy do syntetycznych polimerów nietoksycznych, ale może zawierać nieprzereagowane resztkowe ilości monomeru użytego do polimeryzacji, który uważa się za substancję rakotwórczą.

    (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)

Tagi:  ,
{{ reviewsOverall }} / 5 Ocena użytkowników (0 głosy)
Cena0
Skuteczność0
Działania uboczne0
Opinie klientów Dodaj swoją opinię
Sortuj po:

Dodaj pierwszą opinię o tym produkcie.

Zweryfikowany
{{{review.rating_comment | nl2br}}}

Pokaż więcej
{{ pageNumber+1 }}
Dodaj swoją opinię