Pastylki Babuni bez cukru

Pastylki Babuni bez cukru w formie pastylki do ssania zawiera w składzie 0,5% wyciąg wodny z liści mięty, jeżyny, maliny, szałwii, kwiatów bzu czarnego, bławatka, dziewanny, lipy, hibiskusa, krwawnika, malwy czarnej, pierwiosnka, rumianku, owoców anyżu, dzikiej róży, kopru włoskiego, aronii, jarzębiny, głogu, tarniny, kłączan imbiru, korzenia lukrecji, ziela miodunki, palczatki cytrynowej, tymianku, olejki eteryczne: miętowy, anyżowy, eukaliptusowy, tymiankowy, witamina C. Ten suplement diety zgłoszono do rejestracji w roku 2010. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Pastylki Babuni bez cukru został wyprodukowany przez P.P.H.U. Planta – Lek Halina Krutul, Wrocław, oraz zgłosiła go do rejestracji firma P.P.H.U. Planta – Lek Halina Krutul, Wrocław.

• Informacje o suplemencie

  Skład: 0,5% wyciąg wodny z liści mięty, jeżyny, maliny, szałwii, kwiatów bzu czarnego, bławatka, dziewanny, lipy, hibiskusa, krwawnika, malwy czarnej, pierwiosnka, rumianku, owoców anyżu, dzikiej róży, kopru włoskiego, aronii, jarzębiny, głogu, tarniny, kłączan imbiru, korzenia lukrecji, ziela miodunki, palczatki cytrynowej, tymianku, olejki eteryczne: miętowy, anyżowy, eukaliptusowy, tymiankowy, witamina C
  Forma: pastylki do ssania
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2010
  Producent: P.P.H.U. Planta – Lek Halina Krutul, Wrocław
  Rejestrujący: P.P.H.U. Planta – Lek Halina Krutul, Wrocław
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  5% wyciąg wodny z liści mięty - Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica L.) – gatunek rośliny z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji, Afryce Północnej, Ameryce Północnej, a zawleczona została także na inne obszary i kontynenty. Rośnie w wilgotnych lasach i zaroślach oraz bardzo często, jako gatunek synantropijny, na żyznych siedliskach ruderalnych. Pokrzywa zwyczajna jest użytkowana na wiele sposobów – jest rośliną leczniczą i kosmetyczną, jadalną i paszową, dostarcza także włókien, barwnika i jest użytkowana w ogrodnictwie. Pokrzywa odgrywa też rolę w ludzkiej kulturze duchowej. Z powodu obecności kłująco-parzących włosków powoduje bolesne podrażnienia skóry ludzi i zwierząt.

  jeżyny - Jeżyna, ożyna a. ostrężyna (Rubus L.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. Część przedstawicieli określana jest zwyczajowo w języku polskim malinami (gatunki o różnej przynależności w obrębie podrodzajów, które łączy czerwona barwa owoców i odpadanie ich od dna kwiatowego po dojrzeniu). Z wyjątkiem nielicznych w naszej florze przedstawicieli rozmnażających się płciowo (np. malina moroszka i malina właściwa), pozostałe gatunki reprezentują podrodzaj Rubus reprezentowany w Europie Środkowej wyłącznie przez apomikty pochodzenia mieszańcowego. Z powodu apomiksji, hybrydyzacji i rozszczepiania cech mieszańców powstaje wielka różnorodność form jeżyn. Utrudnia to ich klasyfikację. W przypadku apomiktów kryterium wyodrębniania gatunku jest sztuczne i związane jest z rozległością zasięgu (krańcowe stanowiska powinny być oddalone o minimum 20 km). Wyodrębniające się morfologicznie jeżyny zajmujące mniejszy areał uważane są za biotypy lokalne. Liczba gatunków jest różna w zależności od ujęcia systematycznego. Niektórzy autorzy podają 300-400 gatunków diploidalnych. Index Kewensis podaje 72 gatunki. Z Polski podano od 50 do 90 gatunków (w zależności od ujęcia systematycznego). Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski z 2002 roku zawiera wykaz 89 gatunków. Złożona systematyka tego rodzaju wymaga często od zajmujących się nim taksonomów wąskiej specjalizacji. Specjalizację taką wyodrębnia się i określa mianem batologii – nauki o jeżynach.

  maliny - malina – grupa gatunków z rodzaju Rubus L. wyróżniana zwyczajowo ze względu na czerwoną barwę owoców i łatwość ich odpadania od dna kwiatowego

  szałwii - Szałwia wieszcza (Salvia divinorum) – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae Lindl.). Nazywany jest także szałwią proroczą, boską szałwią, szałwią czarownika. Występuje endemicznie w Sierra Mazateca w Meksyku na wysokościach 300–1800 m n.p.m.

  kwiatów bzu czarnego - Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.) – gatunek rośliny z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), dawniej zaliczany był także do rodziny bzowatych (Sambucaceae) i przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Inne zwyczajowe nazwy polskie: bez lekarski, bez pospolity, bzowina, bzina, buzina, hyczka, baźnik, bess, best, bestek, bez apteczny, bez aptekarski, bez biały, bez dziki, bzowina czarna, bzowki, côrny bez, flider, gołębia pokrzywa, hebz, holunder, hyćka, kaszka, suk. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w Europie, w Polsce pospolity. Wykorzystywany jest jako roślina lecznicza, kosmetyczna, ozdobna i jadalna. Spożycie niedojrzałych i nieprzetworzonych owoców skutkować może jednak zatruciem. Gatunek zmienny – wyróżnia się kilka podgatunków, przy czym klasyfikacja ich nie jest ustalona. Wyhodowano liczne odmiany ozdobne różniące się głównie ubarwieniem i kształtem liści.

  bławatka - Lawenda wąskolistna, l. lekarska (Lavandula angustifolia), zwana też czasami l. wonną, bławatką, czyszczeczem (nazwy ludowe) – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego (Francja, Hiszpania, Andora,Włochy). Jest uprawiana w wielu krajach świata, również w Polsce.

  dziewanny - Dziewanna drobnokwiatowa (Verbascum thapsus L.) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny trędownikowatych. Występuje w Eurazji, poza tym jako zawleczony i inwazyjny na innych kontynentach. Wykorzystywany jest jako roślina lecznicza.

  hibiskusa - Ketmia (Hibiscus L.), pot. hibiskus, róża chińska – rodzaj krzewów i roślin zielnych z rodziny ślazowatych. Należy do niego ok. 220 gatunków pochodzących z obszarów o ciepłym klimacie.

  krwawnika - Krwawnik pospolity (Achillea millefolium L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Nazwy ludowe: tysiąclist (podlaskie), złocień krwawnik (lubelskie), żeniszek krwawnik (świętokrzyskie). Pospolity w Eurazji (na wschód sięga po Mongolię i północno-zachodnie Indie) oraz w Ameryce Północnej (na południu po Gwatemalę). W Polsce pospolity na całym obszarze.

  malwy czarnej - Malwa różowa (Alcea rosea L.), nazywana także malwą ogrodową, prawoślazem wysokim, p. różowym, p. ogrodowym, malwą czarną, topolówką wyniosłą, zygmarkiem – gatunek rośliny z rodziny ślazowatych (Malvaceae). Pochodzi prawdopodobnie z Półwyspu Bałkańskiego, według innych źródeł z Chin. Obecnie nigdzie nie występuje na stanowiskach naturalnych, jest tylko uprawiany. Czasem dziczeje (efemerofit).

  pierwiosnka - Pierwiosnek, pierwiosnka, prymulka (Primula L.) – rodzaj roślin należący do rodziny pierwiosnkowatych. Według różnych ujęć taksonomicznych należy do niego od ok. 400 do 500 gatunków. Występują one głównie w Europie (33 gatunki) i Azji na obszarach o klimacie umiarkowanym, najliczniej w Chinach i Himalajach (w Chinach za rodzime uznawanych jest ok. 300 gatunków). Niektóre jednak gatunki sięgają swoją południową granicą zasięgu aż po góry Nowej Gwinei. Nieliczne gatunki rosną także w Afryce (w Etiopii) oraz na obu kontynentach amerykańskich (w Ameryce Północnej 20 gatunków). Rośliny te zasiedlają murawy i łąki, skaliste urwiska oraz lasy. Nazwa naukowa pochodzi od słowa primus = pierwszy i zdrobnienia -ulus i powodem jej użycia w odniesieniu do tych roślin jest ich wczesnowiosenne zazwyczaj kwitnienie. Wiele gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne.

  rumianku - Olej z rumianku – kwiaty rumianku (Chamomilla recutita) macerowane najczęściej w oleju jojoba lub w oliwie. Zawiera terpeny. Oleisty wyciąg nie zawiera chamazulenu, tak jak olejki eteryczne. Ma żółtawe zabarwienie i rumiankowy zapach.

  owoców anyżu - Rakı (wym. [ɾaˈkɯ]) – turecka wódka o aromacie anyżowym, destylowana najczęściej ze świeżych winogron (yaş üzüm rakısı), rodzynek lub z fig (incir rakısı). Zawiera 40–50% alkoholu. Jest uważana w Turcji za narodowy napój. Tradycyjnie podaje się ją z wodą. Po rozcieńczeniu mętnieje i staje się biała, prawdopodobnie ze względu na to jest potocznie nazywana aslan sütü, co znaczy dosłownie „lwie mleko” (aslan znaczy też „silny, odważny mężczyzna”, stąd aslan sütü „mleko dla odważnych mężczyzn”). Mętnienie i biały kolor powstający przy rozcieńczaniu rakı zimną wodą spowodowany jest zawartością anetolu – nierozpuszczającego się w wodzie związku chemicznego pochodzącego z owoców anyżu. W nierozcieńczonej rakı zawartość etanolu jest na tyle wysoka, że cały zawarty w niej anetol jest rozpuszczony, bądź tworzy krople o rozmiarach zbyt małych, by rozpraszać światło. W wyniku rozcieńczenia, hydrofobowy anetol wytrąca się w postaci kropel o rozmiarach do 3 mikrometrów tworząc mętną i względnie trwałą (nieulegającą dalszej koalescencji) emulsję. Zjawisko mętnienia rakı i innych wódek anyżowych podczas ich rozcieńczania nazywane jest efektem ouzo (ang. en:ouzo effect).; nazwa ta pochodzi od greckiego odpowiednika rakı – ouzo. Najbardziej znane gatunki to Yeni Rakı i Tekirdağ Rakısı pochodzące z prowincji Tekirdağ. Sekretem ich charakterystycznego smaku jest używana do produkcji woda ze studni artezyjskiej w Çorlu. Yeni Rakı zawiera 45% alkoholu. Gatunki uznawane za najlepsze to Kulüp Rakısı i Altınbaş zawierające 50% alkoholu. Inne dostępne rodzaje raki to: Efe Rakı, Çilingir Rakı, Mercan Rakı, Fasıl Rakı, Burgaz Rakı, Ata Rakı i Anadolu Rakı. Rakı pije się zazwyczaj z meze, czyli przystawkami. Najbardziej popularne są melony, biały ser i ryby. Tradycyjnie rakı rozcieńcza się chłodną wodą, można dodać kostki lodu. Niekiedy razem z rozcieńczoną rakı pije się inny napój w osobnej szklance. Przykładem jest şalgam – sok z rzepy i marchwi, który podaje się zazwyczaj do kebabu. Czasem razem z rakı (ale też w oddzielnej szklance) pije się ayran – co w przekonaniu spożywających ma na celu zapobieganie kacowi. Inne napoje alkoholowe podobne do rakı: greckie ouzo bułgarska mastika kreteńska tsikoudia albańska raki

  dzikiej róży - Wino z dzikiej róży – rodzaj wina owocowego produkowanego ze świeżych lub suszonych owoców dzikiej róży. Charakterystyczną cechą fermentacji wina z dzikiej róży, podobnie jak i win z głogu, tarniny i jarzębiny jest to, iż przeprowadza się ją w miazdze, tzn. poddaje się jej owoce zalane wodą i syropem cukrowym, inaczej niż w przypadku większości win owocowych, w których fermentacji poddaje się moszcz. Zdaniem wielu ekspertów wino z dzikiej róży, jeśli jest właściwie przyrządzone i odleżałe dorównuje cenionym winom gronowym. Ich cechy smakowe i zapachowe upodabniają się do win południowych i węgierskich. Ich kolor waha się od jasno-żółtego po brązowy. Wino wyprodukowane z owoców suszonych ma odcień różowy bądź czerwony. Do produkcji tego rodzaju wina wykorzystywane są owoce z usuniętymi resztkami kwiatostanu, często także bez pestek. Usuwanie pestek wiąże się dużym nakładem pracy i z tego powodu często przeprowadza się fermentację całych owoców w ciągu kilku tygodni (do sześciu), po czym owoce się odcedza i fermentację prowadzi się dalej w samym płynie.

  kopru włoskiego - Ogórki konserwowe – produkt spożywczy otrzymywany przez marynowanie i wekowanie ogórków w zalewie z wody, octu, cukru i soli kuchennej. Do słoików z ogórkami konserwowymi lub zalewy dodaje się różne przyprawy, takie jak: liście laurowe, ziarna ziela angielskiego i pieprzu czarnego, baldachy kopru, nasiona gorczycy, marchew. Dawniej używano do przyprawiania ogórków także kopru włoskiego, majeranku i goździków.

  aronii - Aronia czarna, aronia czarnoowocowa (Aronia melanocarpa (Michx.) Elliott) – gatunek krzewu należący do rodziny różowatych. Pochodzi ze wschodnich wybrzeży kontynentu północnoamerykańskiego, na którym występuje w stanie dzikim. W Polsce uprawiany na plantacjach, sporadycznie sadzony w lasach. Na Pomorzu lokalnie zadomowiony (kenofit) – może występować tam na torfowiskach stwarzając zagrożenie dla ich wartości przyrodniczej.

  jarzębiny - jarzębina: jarząb pospolity (jarząb zwyczajny), Sorbus aucuparia – gatunek rośliny z rodziny różowatych owoc jarzębu Jarzębina – wieś w Polsce, w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Ryjewo Jarzębina (Jarabina) – miejscowość na Słowacji Jarzębina – zespół śpiewaczy z KocudzyZobacz też jarząb – rodzaj roślin z rodziny różowatych

  głogu - Głogów (łac. Glogovia, niem. Glogau, cz. Hlohov) – miasto w zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, położone na Dolnym Śląsku, siedziba powiatu głogowskiego oraz gminy wiejskiej Głogów. Umiejscowione nad rzeką Odrą. Głogów jest szóstym co do wielkości miastem w województwie. Miasto usytuowane jest na obszarze Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego.

  tarniny - Tarniny (niem. Tornienen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Kolno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

  korzenia lukrecji - Lukrecja gładka (Glycyrrhiza glabra) – bylina z rodziny bobowatych. Rodzimy obszar jej występowania to Libia, środkowa i zachodnia część Azji, Syberia, Mongolia, Kaukaz oraz wschodnia i południowa część Europy. Jest też uprawiana w wielu regionach świata. Znana od wieków roślina lecznicza.

  ziela miodunki - Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum L.) – gatunek rośliny z podrodziny czosnkowych z rodziny amarylkowatych. Rośnie dziko w runie wilgotnych lasów liściastych, często w postaci rozległych łanów. Występuje na terenie Europy, na wschodzie po Ural i Kaukaz, w Europie jest też uprawiany. W Polsce częsty na południu, rzadszy na północy – na stanowiskach naturalnych objęty jest ochroną częściową. Gatunek wykorzystywany jest od dawna jako roślina jadalna, lecznicza i ozdobna. Ma właściwości lecznicze podobne do czosnku pospolitego, a przy tym wyróżnia się atrakcyjnym ulistnieniem i kwiatami. Jadalne są wszystkie części rośliny.

  palczatki cytrynowej - Palczatka cytrynowa, znana również jako trawa cytrynowa (Cymbopogon citratus) – gatunek trawy z rodziny wiechlinowatych.

  tymianku - Macierzanka tymianek, tymianek właściwy (Thymus vulgaris L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Zwyczajowo nazywany jest też tymiankiem pospolitym i tymianem. Pochodzi z rejonów Morza Śródziemnego, obecnie rośnie dziko w Maroku, Grecji, Turcji, Włoszech i Hiszpanii. Jest uprawiany w wielu regionach świata.

  olejki eteryczne: miętowy - Olejek eteryczny (łac. oleum aetherium, oleum aethereum) – ciekła, lotna substancja zapachowa, znajdująca się najczęściej w specjalnych komórkach tkanki wydzielniczej roślin. Takie komórki są charakterystyczne dla roślin olejkodajnych, na przykład gatunków z rodziny sosnowatych, jasnotowatych, mirtowatych, rutowatych i baldaszkowatych. Pod względem składu olejek jest mieszaniną rozmaitych związków chemicznych, jak ketony, aldehydy, alkohole, estry, laktony, terpeny, oraz innych związków organicznych, w tym zawierających azot i siarkę związków o nieprzyjemnym zapachu (aminy, tiole). Do połowy XX wieku olejki były uważane przez botaników za produkt odpadowy przemiany materii, niemający wpływu na rozwój roślin. Sytuacja uległa zmianie z chwilą opublikowania pracy Gottfrieda Fraenkla (1959), który stwierdził, że metabolity wtórne decydują o żywieniowych zachowaniach owadów. Spostrzeżenie zapoczątkowało intensywny rozwój badań w dziedzinie ekologii, dotyczących koewolucji biochemicznej zwierząt i roślin oraz roli substancji semiochemicznych w kształtowaniu struktury współczesnych ekosystemów. Olejki lotne pozyskuje się na skalę przemysłową ze świeżych bądź suszonych roślin. Są wyodrębniane z odpowiedniego surowca roślinnego najczęściej przez destylację z parą wodną lub ekstrakcję. Są stosowane, wraz z innymi substancjami zapachowymi, w perfumiarstwie (perfumy, woda kolońska). Olejki lub całe rośliny olejkodajne są też wykorzystywane jako przyprawy, środki terapeutyczne (ziołolecznictwo) oraz w aromaterapii.

  anyżowy - Olejek anyżowy (Anisi aetheroleum) – olejek eteryczny otrzymywany z rośliny olejkodajnej biedrzeniec anyż (Pimpinella anisum L.) z rodziny selerowatych. Dojrzałe, suche owoce anyżu (Anisi fructus) zawierają olejek, który pozyskuje się metodą destylacji z parą wodną. Olejek i jego główny składnik – anetol – są stosowane w wielu gałęziach przemysłu jako substancje zapachowe (aromatyzowanie np. artykułów spożywczych, kosmetyków, leków). Anetol jest stosowany również w procesach syntezy organicznej (był stosowany np. do produkcji stilbestrolu).

  eukaliptusowy - Olejek eukaliptusowy – nazwa rodzajowa określająca olej destylowany z liści eukaliptusa, który należy do rodziny roślin mirtowatych. Eukaliptus to wiele gatunków roślin, pochodzących z Australii, Nowej Gwinei oraz południowo-wschodniej Indonezji, jednak obecnie uprawiany jest w wielu miejscach na świecie. Olejek eukaliptusowy cechuje się szerokim zastosowaniem, głównie w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym, ze względu na naturalne właściwości antyseptyczne, aromatyzujące i lecznicze. Wytwarza się go w procesie destylacji liści rośliny z parą wodną.

  tymiankowy - Olejek tymiankowy (farm. Thymi aetheroleum) – olejek eteryczny otrzymany przez destylację z parą wodną świeżych, kwitnących części nadziemnych Thymus vulgaris, Thymus zygis lub mieszaniny obydwu związków. Olejek tymiankowy to bezbarwna, czerwonawa lub żółta ciecz o silnym aromatycznym zapachu przypominającym tymol. Głównym składnikiem olejku jest tymol (do 55%). Oprócz tego olejek zawiera cymen (15–28%), linalol (4–6,5%) i karwakrol (1–4%). Olejek ma wiele zastosowań: antyseptyczne, dezynfekcyjne, przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne, przeciwrobacze, przeciwroztoczowe, odwaniające, przeciwgnilne, drażniące, rozgrzewające, pobudzające wydzielanie soków trawiennych, silnie żółciopędne, moczopędne, hamujące ośrodek i odruch kaszlu. Pobudza miesiączkowanie, działa przeciwbólowo np. przy reumatyzmie i artretyzmie. W dużych dawkach poraża ośrodkowy układ nerwowy. Wcierany w skórę powoduje przekrwienie i rozgrzanie. Przy przedawkowaniu uszkadza narządy miąższowe i powoduje śpiączkę. Nie należy wcierać w skórę nierozcieńczonego olejku. Stosuje się do: masażu, kąpieli i inhalacji (kominki aromaterapeutyczne). Przeciwwskazania: pierwsze miesiące ciąży, nadciśnienie.

  kwas askorbinowy - Kwas askorbinowy, witamina C, E300 (łac. acidum ascorbicum) – organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych. Jest niezbędny do funkcjonowania organizmów żywych. Dla niektórych zwierząt, w tym ludzi, jest witaminą, czyli musi być dostarczany w pożywieniu. Jest także przeciwutleniaczem stosowanym jako dodatek do żywności.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)