suplementy diety bez tajemnic

Jelitowa flora bakteryjna Advanced 40+ Acidophilus

Suplement diety Jelitowa flora bakteryjna Advanced 40+ Acidophilus zawiera w składzie: S. thermophilus, TH-4TM, L. rhamnosus GG, LGG, L. paracasei, L CASEI 431, , L. acidophilus LA-5, B. lactis, BB-12. Zgłoszono go do rejestracji w roku 2017. Jego obecny stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. Ten suplement diety został wyprodukowany przez Solgar Inc., oraz zgłoszony do rejestracji przez MIRGOT Kubala Bartłomiej.

  • Informacje o suplemencie

    Skład: S. thermophilus, TH-4TM, L. rhamnosus GG, LGG, L. paracasei, L CASEI 431, , L. acidophilus LA-5, B. lactis, BB-12
    Forma: kapsułki roślinne
    Kwalfikacja: s - suplement diety
    Status produktu: weryfikacja w toku

    Rok zgłoszenia: 2017
    Producent: Solgar Inc.
    Rejestrujący: MIRGOT Kubala Bartłomiej
    Dodatkowe informacje:

  • Informacje o składnikach suplementu

    Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

    s. thermophilus - Streptococcus salivarius ssp. thermophilus, dawniej Streptococcus thermophilus – Gram-dodatnia, termofilna bakteria o optymalnej temperaturze wzrostu wynoszącej 45 °C. Zalicza się ją do paciorkowców zieleniejących, do grupy salivarius (wraz z Streptococcus salivarius i Streptococcus vestibularis). Jako jedyny paciorkowiec grupy viridans nie wchodzi w skład flory fizjologicznej człowieka. Dokładna analiza genomu wykazała, że Streptococcus thermophilus oddzielił się od innych gatunków nie tak dawno temu; jest to przykład ewolucji regresywnej, w której specjalizacja wynika z utraty funkcji.

    th-4tm - Tu-128 (ros. Ту-128) – radziecki odrzutowy ciężki myśliwiec przechwytujący, skonstruowany w biurze konstrukcyjnym Tupolewa, w kodzie NATO oznaczany jako Fiddler. Znany też pod początkowym oznaczeniem Tu-28, był najcięższym produkowanym na świecie myśliwcem.

    l. rhamnosus gg - Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus GG – probiotyczna bakteria uważana dawniej za podgatunek L. casei, ale późniejsze badania genetyczne dowiodły, że jest oddzielnym gatunkiem. L. rhamnosus hamuje rozwój większości szkodliwych bakterii w jelicie. Należy do bakterii Gram dodatnich. Jest używany jako naturalny środek konserwujący w jogurtach i innych produktach mlecznych przedłużający ich okres przydatności do spożycia. Niektóre badania przeprowadzone in vivo wykazały korzystne skutki ich działania w układzie pokarmowym. Mimo to wykazano, że w pewnych okolicznościach L. rhamnosus może być patogenem.

    lgg - Port lotniczy Liège (fr. Aéroport de Liège, Aéroport de Liège-Bierset) – port lotniczy położony 9 km na północny zachód od Liège. Jest drugim co do wielkości portem lotniczym cargo w Belgii i 7 w Europie.

    l. paracasei - Poniżej znajduje się lista odcinków (wraz z opisem fabuły odcinków) serialu telewizyjnego The 100 – emitowanego przez amerykańską stację telewizyjną The CW od 19 marca 2014 roku. W Polsce serial jest emitowany na polskojęzycznej wersji platformy Netflix.

    l casei 431 - Wojna peloponeska zwana też wielką wojną peloponeską (431–404 p.n.e.) między Atenami i wspierającym je Ateńskim Związkiem Morskim, a Spartą i Związkiem Peloponeskim. Powodem wojny była rywalizacja dwóch największych potęg greckich o hegemonię nad całą Grecją. Już pierwszy okres był niepomyślny dla Aten. Spartanie złupili Attykę. W Atenach, gdzie schronili się mieszkańcy całej Attyki, wybuchła groźna zaraza. Ofiarą jej padł m.in. Perykles. Po jego śmierci do głosu doszli przywódcy radykalnej grupy demokratów: najpierw Kleon, a następnie Hyperbolos. Jednym z ważniejszych sukcesów Aten było utrzymanie twierdzy Pylos i zdobycie wyspy Sfakterii, broniącej wstępu do Zatoki Pylońskiej.

    l. acidophilus la-5 - Lactobacillus acidophilus - gatunek pałeczek kwasu mlekowego. Razem z Streptococcus salivarius powszechnie używany przy produkcji wyrobów mlecznych (np. jogurty). Jej nazwa wywodzi się od łac. -lacto - mleko, -bacillus - o kształcie laseczki i acidophilus - lubiący kwas. Bakteria ta dobrze rozwija się w bardziej zakwaszonym środowisku (pH 4-5 albo niższe) niż większość mikroorganizmów, najlepiej służy jej temperatura ok. 45 stopni Celsjusza. Naturalnie występuje w wielu produktach żywnościowych (mleko i jego przetwory, mięso, zboża) a także w przewodzie pokarmowym i jamie ustnej ludzi i zwierząt oraz w końcowej części dróg rodnych. Lactobacillus acidophilus tak jak większość bakterii z rodzaju Lactobacillus posiada zdolność przekształcania laktozy w kwas mlekowy w procesie fermentacji mlekowej. Niektóre spokrewnione z nią gatunki w tym procesie wytwarzają jeszcze etanol, dwutlenek węgla i kwas octowy. Natomiast sama L. acidophilus wytwarza tylko kwas mlekowy. Jest wrażliwa na wilgoć, wysoką temperaturę oraz bezpośrednie nasłonecznienie. W 2002 r. opracowano kompletną mapę genomu tej bakterii. Bakteria ta jest uważana za probiotyczną i wywierającą korzystny wpływ na organizm człowieka. Dzięki jej działalności w przewodzie pokarmowym (razem z innymi bakteriami tworzy tzw. florę jelitową) wytwarzane jest środowisko, które zapobiega rozwojowi niektórych szkodliwych mikroorganizmów, ponadto uczestniczy w produkcji niacyny, kwasu foliowego i witaminy B6. Obecność tej bakterii w pochwie u kobiet poprzez produkcję kwasu pomaga kontrolować niepożądany wzrost grzyba - Candida albicans. Antybiotyki zażywane doustnie niszczą tę bakterię, dlatego też zalecane jest podczas kuracji antybiotykowej zażywanie leków osłonowych.

    b. lactis - Lactococcus lactis, dawniej Streptococcus lactis – gram-dodatnie bakterie mlekowe, efektywne mikroorganizmy powodujące fermentację mlekową, w wyniku której produkowany jest kwas mlekowy. Rozkładają cukry proste na kwas mlekowy. Ich naturalnym środowiskiem jest układ trawienny człowieka (przełyk). Znajdują się w różnych produktach spożywczych, np. kwasie chlebowym, serach i jogurtach.

    bb-12 - USS Ohio (BB-12) – amerykański pancernik typu Maine. Trzeci okręt United States Navy noszący nazwę pochodzącą od 17 stanu. Stępkę położono 22 kwietnia 1899 w Union Iron Works w San Francisco. Okręt został zwodowany 18 maja 1901, matką chrzestną była pani Helen Deschler. Jednostka weszła do służby 4 października 1904, pierwszym dowódcą został komandor Leavitt C. Logan. 1 kwietnia 1905 okręt opuścił San Francisco jako jednostka flagowa amerykańskiej Floty Azjatyckiej i udał się do Manili. Tam na pokład wszedł sekretarz wojny William Taft z osobami towarzyszącymi, m.in. panią Alice Roosevelt, córką prezydenta. Odwiedził wody japońskie, chińskie i filipińskie i wrócił do USA w 1907. Na jego pokładzie w tym czasie służył jako podchorąży (ang. midshipman) późniejszy admirał Chester Nimitz. 16 grudnia USS „Ohio” wypłynął z Hampton Roads wraz z pancernikami Floty Atlantyku. Oddał salut z dział prezydentowi Theodore Rooseveltowi, gdy ten dokonywał przeglądu wypływającej Wielkiej Białej Floty. Tak rozpoczął się pierwszy etap podróży dookoła świata, w której Stany Zjednoczone miały się zaprezentować jako jedna z głównych potęg światowych. Okręt dowodzony przez kontradmirała Robley’a D. Evansa, a później przez kontradmirała Charlesa S. Sperry’ego wraz z flotą opłynął wschodnie i zachodnie wybrzeże Ameryki Południowej w drodze do San Francisco przez wody przylądka Horn (Kanał Panamski jeszcze wtedy nie istniał). 7 lipca 1908 wraz z innymi okrętami odpłynął na zachód w kierunku Hawajów, Nowej Zelandii i Australii. W czasie każdej wizyty amerykańskie okręty były witane z wielkim entuzjazmem, ale najbardziej przyjazna gościna spotkała je w Tokio, gdzie zakotwiczyły 18 października. Obecność floty amerykańskiej w Japonii była bardzo ważna ze względu na rosnące tarcia i rywalizację pomiędzy tymi dwoma krajami. Flota odpłynęła do Xiamenu, wróciła do Jokohamy, przeprowadziła ćwiczenia artyleryjskie na Filipinach i 1 grudnia udała się w kierunku wschodniego wybrzeża USA. Po przepłynięciu przez Kanał Sueski 4 stycznia 1909 odwiedziła kilka portów Morza Śródziemnego. Podróż zakończyła się w Hampton Roads 22 lutego. USS „Ohio” odpłynął do Nowego Jorku, który stał się jego portem macierzystym przez następne cztery lata służby. W tym czasie pełnił normalną służbę we Flocie Atlantyku, a także szkolił członków New York Naval Militia. W 1914 popłynął do Zatoki Meksykańskiej, by przyłączyć się do patroli w pobliżu Veracruz, zabezpieczając w ten sposób amerykańskie interesy w czasie toczących się walk o władzę w Meksyku. Latem wrócił na północ, wziął podchorążych United States Naval Academy na rejs szkolny, następnie dołączył do Floty Rezerwowej w Filadelfii. W 1915 i 1916 dwukrotnie był powoływany do czynnej służby na letnie rejsy szkolne z podchorążymi. 24 kwietnia 1917 po tym, jak Stany Zjednoczone przystąpiły do I wojny światowej, USS „Ohio” został ponownie włączony do służby. W czasie wojny operował z Norfolk, brał udział w szkoleniach marynarzy potrzebnych w powiększającej się flocie. Brał także udział w manewrach pancerników. 28 listopada 1918 dotarł do Filadelfii, gdzie 7 stycznia 1919 został umieszczony w rezerwie. Wycofany ze służby 31 maja 1922 został sprzedany na złom 24 marca 1923.

    (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)

Tagi:  ,
{{ reviewsOverall }} / 5 Ocena użytkowników (0 głosy)
Cena0
Skuteczność0
Działania uboczne0
Opinie klientów Dodaj swoją opinię
Sortuj po:

Dodaj pierwszą opinię o tym produkcie.

Zweryfikowany
{{{review.rating_comment | nl2br}}}

Pokaż więcej
{{ pageNumber+1 }}
Dodaj swoją opinię