INOSITOL-HEXA STAR

Suplement diety INOSITOL-HEXA STAR zawiera w składzie: Heksafosforan inozytolu. Zgłoszono go do rejestracji w roku 2018. Jego obecny stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. Ten suplement diety został wyprodukowany przez NBTY, INC, oraz zgłoszony do rejestracji przez STARLIFE PL Sp. z o.o..

• Informacje o suplemencie

  Skład: Heksafosforan inozytolu
  Forma: KAPSUŁKA
  Kwalfikacja: s - suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2018
  Producent: NBTY, INC
  Rejestrujący: STARLIFE PL Sp. z o.o.
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  heksafosforan inozytolu - Kwas fitowy – organiczny związek chemiczny, heksafosforan inozytolu. Występuje naturalnie w większości nasion, np. ziarnach i otrębach zbóż, kukurydzy oraz w roślinach strączkowych np. fasoli. Ma właściwości chelatujące (kompleksuje kationy, np. żelaza). Jest antyoksydantem. Efekty zdrowotne jego spożywania są oceniane sprzecznie. Wskazuje się, że przy jego konsumpcji w dużych ilościach efekty szkodliwe są większe niż korzyści. Tworzy trwałe i nierozpuszczalne w przewodzie pokarmowym kompleksy z jonami Fe2+, Zn2+, Mg2+, Ca2+, Cu2+ i in., obniżając ich przyswajanie. Może to prowadzić do braków żelaza i cynku u osób, których dieta opiera się głównie na zbożach i roślinach strączkowych, jak w krajach rozwijających się i wegetarian. Podejrzewa się go także o powodowanie krzywicy. Istnieją jednak badania, wskazujące, że spożywanie dużych ilości pokarmów bogatych w kwas fitowy chroni przed osteoporozą i może być korzystne w leczeniu cukrzycy. Związek ten promowany jest jako przeciwrakowy suplement diety. Jego aktywność biologiczna jest przedmiotem badań na modelach komórkowych i zwierzęcych, jednak mechanizm jego działania jest nieznany (2017). Istnieją przy tym kontrowersje co do możliwości jego przenikania z przewodu pokarmowego ludzi i obecności w osoczu i moczu.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)