Detralex
Suplement diety Detralex (tabletka) składający się z: diosmina, trokseryutyna, aesculus hippocastanum, lalamina se, inulina. Zarejestrowano go w 2007 roku. Jego stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Detralex został wyprodukowany przez suplementu diety, oraz zgłoszony do rejestracji przez Sarvier Polska Sp.zo.o. Warszawa.
-
Informacje o suplemencie
Skład: diosmina, trokseryutyna, aesculus hippocastanum, lalamina se, inulina
Forma: tabletka
Kwalfikacja: S - Suplement diety
Status produktu: weryfikacja w toku
Rok zgłoszenia: 2007
Producent: bd
Rejestrujący: Sarvier Polska Sp.zo.o. Warszawa
Dodatkowe informacje:
-
Informacje o składnikach suplementu
Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.
diosmina - Diosmina – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydowanych flawonoidów, którego część cukrową stanowi disacharyd 6-O-α-L-ramnozylo-D-glukoza, a aglikonem jest diosmetyna. Została wyizolowana z owoców cytrusowych i roślin z rodziny Rutaceae, obecnie otrzymywana jest syntetycznie. Diosmina działa ochronnie na naczynia krwionośne oraz zwiększa tonus żylny 2-krotnie silniej niż trokserutyna. Zwiększa przepływ limfatyczny. Przywraca naczyniom włosowatym prawidłową przepuszczalność, dzięki czemu działa przeciwobrzękowo i przeciwkrwotocznie. Poprawia powrót krwi z układu żylnego, zmniejsza nadciśnienie i zastój żylny w kończynach, działa przeciwzapalnie, zwłaszcza w zapaleniach okołożylnych. Badania kliniczne nad skutecznością diosminy nie są rozstrzygające. Nie opublikowano przeglądów badań nad zastosowaniem diosminy w chorobach naczyń.
aesculus hippocastanum - Kasztanowiec pospolity, kasztanowiec zwyczajny, kasztanowiec biały (Aesculus hippocastanum L.) – gatunek drzewa z rodziny mydleńcowatych. Pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego, gdzie rośnie bardzo nielicznie w lasach i uznawany jest za gatunek narażony na wyginięcie. Został rozprzestrzeniony w czasie ekspansji tureckiej w Europie w XVI i XVII wieku i obecnie pospolicie jest uprawiany na tym i innych kontynentach. Sadzony jest głównie na terenach zurbanizowanych i przy drogach jako drzewo ozdobne i cieniodajne. Ze względu na mało wartościowe drewno nie ma znaczenia w gospodarce leśnej. Użytkowany jest także jako roślina lecznicza, kosmetyczna, miododajna, dawniej wyrabiano z nasion klej i stosowano je jako paszę. Od końca XX wieku znaczne szkody w uprawie tego gatunku czyni szrotówek kasztanowcowiaczek – drobny motyl, którego larwy żerują w liściach kasztanowca, dokonujący inwazji na kontynencie europejskim. Narasta też zagrożenie tego gatunku innymi patogenami.
inulina - Inulina (łac. inulinum) – polisacharyd zbudowany z około 30–35 cząsteczek monocukrów połączonych wiązaniami β-2,1-glikozydowymi w nierozgałęziony łańcuch. Łańcuch ten, zbudowany z reszt β-D-fruktofuranozy, zawiera jedną terminalnie umieszczoną cząsteczkę D-glukozy (na końcu redukującym) oraz drugą, w środku łańcucha, połączoną wiązaniem 1,3-glikozydowym. Masa cząsteczkowa inuliny to ok. 5000 Da. Należy do fruktanów, jest prebiotykiem. Człowiek nie trawi inuliny. Jej rozkładu dokonują bakterie w okrężnicy. Spożywanie dużych ilości inuliny (ponad 20 - 30 g/ doba) może powodować wzdęcie, ból brzucha, w skrajnym przypadku biegunkę.
(źródło informacji o składnikach: Wikipedia)
{{ reviewsOverall }} / 5 Ocena użytkowników (0 głosy)Cena0Skuteczność0Działania uboczne0