Carmolis

Carmolis w formie płyn zawiera w składzie mentol, Olej Carmol, W tym: olejek tymiankowy, Olejek anyżowy, Olejek cynamonowy, Olejek goździkowy, Olejek cytyrnowy, Olejek lawendowy, Olejek spikowy, Olejek cytronelowy, Olejek szołwiowy, Olejek z gałki muszkatołowej, Destylat z liści melisy lekarskiej. Ten suplement diety zgłoszono do rejestracji w roku 2011. Jego status w rejestrze to: weryfikacja w toku. suplement diety Carmolis został wyprodukowany przez Dr. A & L Schmidgall GmbH & Co KG Austria, oraz zgłosiła go do rejestracji firma SiroScan Sp. z o.o. Warszawa.

• Informacje o suplemencie

  Skład: mentol, Olej Carmol, W tym: olejek tymiankowy, Olejek anyżowy, Olejek cynamonowy, Olejek goździkowy, Olejek cytyrnowy, Olejek lawendowy, Olejek spikowy, Olejek cytronelowy, Olejek szołwiowy, Olejek z gałki muszkatołowej, Destylat z liści melisy lekarskiej
  Forma: płyn
  Kwalfikacja: S - Suplement diety
  Status produktu: weryfikacja w toku
  
  Rok zgłoszenia: 2011
  Producent: Dr. A & L Schmidgall GmbH & Co KG Austria
  Rejestrujący: SiroScan Sp. z o.o. Warszawa
  Dodatkowe informacje:
  

• Informacje o składnikach suplementu

  Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

  mentol - Mentol – alkohol z grupy terpenów, o ostrym, przenikliwym zapachu miętowym, stosowany masowo w przemyśle kosmetycznym i pomocniczych środkach farmaceutycznych.

  olej carmol - Aquilaria brachyantha (Merr.) Hallier f. – gatunek należący do rodziny wawrzynkowatych. Występuje naturalnie na Filipinach.

  w tym: olejek tymiankowy - Olejek tymiankowy (farm. Thymi aetheroleum) – olejek eteryczny otrzymany przez destylację z parą wodną świeżych, kwitnących części nadziemnych Thymus vulgaris, Thymus zygis lub mieszaniny obydwu związków. Olejek tymiankowy to bezbarwna, czerwonawa lub żółta ciecz o silnym aromatycznym zapachu przypominającym tymol. Głównym składnikiem olejku jest tymol (do 55%). Oprócz tego olejek zawiera cymen (15–28%), linalol (4–6,5%) i karwakrol (1–4%). Olejek ma wiele zastosowań: antyseptyczne, dezynfekcyjne, przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne, przeciwrobacze, przeciwroztoczowe, odwaniające, przeciwgnilne, drażniące, rozgrzewające, pobudzające wydzielanie soków trawiennych, silnie żółciopędne, moczopędne, hamujące ośrodek i odruch kaszlu. Pobudza miesiączkowanie, działa przeciwbólowo np. przy reumatyzmie i artretyzmie. W dużych dawkach poraża ośrodkowy układ nerwowy. Wcierany w skórę powoduje przekrwienie i rozgrzanie. Przy przedawkowaniu uszkadza narządy miąższowe i powoduje śpiączkę. Nie należy wcierać w skórę nierozcieńczonego olejku. Stosuje się do: masażu, kąpieli i inhalacji (kominki aromaterapeutyczne). Przeciwwskazania: pierwsze miesiące ciąży, nadciśnienie.

  olejek anyżowy - Olejek anyżowy (Anisi aetheroleum) – olejek eteryczny otrzymywany z rośliny olejkodajnej biedrzeniec anyż (Pimpinella anisum L.) z rodziny selerowatych. Dojrzałe, suche owoce anyżu (Anisi fructus) zawierają olejek, który pozyskuje się metodą destylacji z parą wodną. Olejek i jego główny składnik – anetol – są stosowane w wielu gałęziach przemysłu jako substancje zapachowe (aromatyzowanie np. artykułów spożywczych, kosmetyków, leków). Anetol jest stosowany również w procesach syntezy organicznej (był stosowany np. do produkcji stilbestrolu).

  olejek cynamonowy - Olejek cynamonowy – olejek eteryczny, pozyskiwany z cynamonowca cejlońskiego (łac. Cinnamomum zeylanicum Nees, Cinnamomum zeylanicum Breyne), gatunku drzewa, należącego do rodziny wawrzynowatych. Gatunek jest uprawiany na Cejlonie, Seszelach i Madagaskarze. Głównym surowcem olejkodajnym jest kora, z której otrzymuje się, metodą destylacji z parą wodną, olejek zawierający 42–75% aldehydu cynamonowego. Jest stosowany do aromatyzowania artykułów spożywczych oraz w perfumerii i kosmetyce. Olejki otrzymywane z liści i korzeni mają mniejszą wartość.

  olejek goździkowy - Olejek goździkowy (łac. Oleum Caryophyllorum) – olejek eteryczny pozyskiwany z czapetki pachnącej (Syzygium aromaticum), gatunku drzewa z rodziny mirtowatych. Olejek powstaje w kulistych gruczołkach obecnych na wszystkich częściach rośliny. Najcenniejszą olejkodajną jej częścią są pączki kwiatowe. Głównym składnikiem olejku, otrzymywanego metodą destylacji z parą wodną, jest eugenol. Olejek goździkowy z pączków jest jednym z najważniejszych olejków eterycznych, stosowanych do aromatyzowania artykułów spożywczych oraz do wyrobu perfum i kosmetyków. Tanie gatunki olejku goździkowego, wykorzystywane do produkcji eugenolu, są otrzymywane z szypułek i liści.

  olejek lawendowy - Olejek lawendowy (łac. Oleum Lavandulae) – olejek eteryczny pozyskiwany z lawendy wąskolistnej, zwanej też lekarską lub prawdziwą (Lavandula angustifolia), uprawianej przede wszystkim w południowej Francji. Olejki są pozyskiwane metodą destylacji z parą wodną lub ekstrakcji rozpuszczalnikami lotnymi. Wśród licznych składników mieszanin związków chemicznych, jakimi są destylaty i ekstrakty, dominują octan linalilu i linalol. Olejek lawendowy jest stosowany jako składnik perfum, wód toaletowych, mydeł toaletowych i leków oraz jako przyprawa.

  olejek spikowy - Olejek spikowy (łac. Oleum Spicae) – olejek eteryczny pozyskiwany z lawendy spiki (lawenda szerokolistna, Lavandula latifolia Medik.). Jest produkowany głównie w południowo-wschodnich prowincjach Hiszpanii. Olejek pozyskuje się metodą destylacji z parą wodną. Ma zapach kamforowy, przypominający zapach olejku lawendowego (z lawendy wąskolistnej Lavandula angustifolia) i rozmarynowego (z rozmarynu lekarskiego Rosmarinus officinalis L.). Jest stosowany np. do perfumowania tańszych gatunków mydeł.

  olejek cytronelowy - Cytronelal (rodinal) – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów terpenowych, monoterpenoid będący głównym składnikiem mieszaniny terpenoidów nadającej olejkowi cytronelowemu specyficzny cytrynowy zapach. Cytronelal jest głównym składnikiem olejków destylowanych z roślin z rodziny Cymbopogon oraz gatunków Corymbia citriodora i Leptospermum petersonii oraz Melissa officinalis. Cytronelal ma właściwości odstraszające owady, wykazuje dużą efektywność w odstraszaniu komarów. Ma także silne właściwości przeciwgrzybiczne. Nie jest uczulający.

  gałki muszkatołowej - Muszkatołowiec korzenny, muszkatowiec, muszkat (Myristica fragrans Houtt.) – gatunek drzewa z rodziny muszkatołowcowatych. Pochodzi ono z Wysp Banda (części Moluków zwanych Wyspami Korzennymi, będących częścią Archipelagu Malajskiego). Jego nasiona znane są jako przyprawa gałka muszkatołowa.

  destylat z liści melisy lekarskiej - Absynt – wysokoprocentowy napój alkoholowy otrzymywany w procesie ekstrakcji kwiatów i liści piołunu (Artemisia absinthium), anyżu i kopru włoskiego oraz mniejszych ilości innych ziół. Absynt zaliczany jest do wódek smakowych. Zdarza się, że jest błędnie klasyfikowany jako rodzaj nalewki. Ponieważ absynt jest zazwyczaj zielony (naturalnie lub z powodu dodanego barwnika), a także ze względu na jego właściwości psychoaktywne (związane z zawartym w nim tujonem), nazywany jest potocznie Zieloną Wróżką (fr. Fée Verte, ang. Green Fairy). Z powodu wysokiej zawartości alkoholu i znacznego stężenia olejków eterycznych powstało wiele sposobów spożywania tego trunku. Pijący absynt dodają trzy do pięciu części lodowatej wody do jednej części alkoholu, co powoduje jego mętnienie. Woda używana jest również do rozpuszczania cukru dodawanego w celu zmniejszenia goryczy. Wszystkie te przygotowania są uważane za istotną część doświadczenia wynikającego ze spożywania absyntu, do tego stopnia, że zostały one zrytualizowane oraz uzupełnione specjalnymi ażurowymi łyżeczkami i innymi akcesoriami. Smak absyntu jest podobny do smaku innych alkoholi z zawartością anyżu z wyraźnie odznaczającą się goryczą, przełamywaną przez dodawanie różnych ziół. Pierwsza receptura została opracowana w XVIII wieku w Val de Travers w obecnym szwajcarskim kantonie Neuchâtel. Początkowo stosowany był jako leczniczy eliksir na wszelkie dolegliwości, zwłaszcza przeciwbólowo. Jednak znacznie większą popularność absynt zdobył na przełomie XIX i XX wieku we Francji, zwłaszcza pośród paryskiej bohemy artystycznej, dzięki której romantyczne skojarzenia z tym alkoholem trwają w kulturze masowej do dziś. U szczytu swojej popularności trunek został opisany jako niebezpieczny, silnie uzależniający narkotyk. Zawarty w piołunie tujon został oskarżony o większość szkodliwych skutków spożywania tego alkoholu. Do roku 1915 zakazano wytwarzania i sprzedaży w większości państw europejskich i w Stanach Zjednoczonych. Żadne jednak dowody nie wskazują na to, żeby absynt był bardziej niebezpieczny, czy w większym stopniu psychoaktywny, niż inne alkohole. Wznowienie produkcji nastąpiło na początku lat 90. XX wieku, kiedy państwa należące do Unii Europejskiej zaczęły stopniowo zezwalać na produkcję i sprzedaż trunku.

  (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)