suplementy diety bez tajemnic

4 Life Transfer Factor Riovida

Suplement diety 4 Life Transfer Factor Riovida zawiera w składzie: ekstrakt z siary bydlęcej i żółtek jaj, laktoferyna, mieszanka soków owocowych, (owoc akai, borówka amerykańska, bez czarny, owoce ciemnych winogron, granat). Zgłoszono go do rejestracji w roku 2007. Jego obecny stan w rejestrze to: weryfikacja w toku. Ten suplement diety został wyprodukowany przez 4Life Research USA, oraz zgłoszony do rejestracji przez Arsene Konrad Kuźniewski Kraków.

  • Informacje o suplemencie

    Skład: ekstrakt z siary bydlęcej i żółtek jaj, laktoferyna, mieszanka soków owocowych, (owoc akai, borówka amerykańska, bez czarny, owoce ciemnych winogron, granat)
    Forma: płyn
    Kwalfikacja: S - Suplement diety
    Status produktu: weryfikacja w toku

    Rok zgłoszenia: 2007
    Producent: 4Life Research USA
    Rejestrujący: Arsene Konrad Kuźniewski Kraków
    Dodatkowe informacje:

  • Informacje o składnikach suplementu

    Uwaga! Poniższe informacje nie stanowią informacji z ulotki produktu. Są to definicje encyklopedyczne dotyczące poszczególnych składników suplementu diety, nie są one bezpośrednio powiązane z produktem. Nie mogą one zastąpić informacji z ulotki, czy też porady lekarza lub farmaceuty. Są to jedynie informacje pomocnicze.

    laktoferyna - Laktoferyna (inna nazwa: laktoferryna, skrót: LF) – wielofunkcyjne białko z grupy transferryn, wykazujące duże powinowactwo do jonów żelaza. Jest to globularna glikoproteina o masie cząsteczkowej ok. 80 kDa i obecne w wielu płynach ustrojowych i wydzielinach gruczołów, takich jak: mleko, ślina, łzy, wydzielina gruczołów jamy nosowej. Poza tym stwierdzono występowanie laktoferyny w ziarnistościach granulocytów obojętnochłonnych. Największe stężenie laktoferyny stwierdzono w siarze i występuje też w mleku karmiącej matki, dzięki któremu noworodek otrzymuje składniki odżywcze oraz ochronę przeciwbakteryjną. To białko wchodzi w skład odporności nieswoistej (wrodzonej) i tworząc pierwszą linię obrony organizmu przed patogenami.

    mieszanka soków owocowych - Wino owocowe – napój winiarski wytwarzany na bazie owoców innych niż winogrona. W krajach, w których klimat nie jest dostatecznie sprzyjający do uprawy winorośli, na przykład w północnych i wschodnich rejonach Polski i dalej na północ oraz wschód, do wyrobu wina stosowane są owoce takie jak jabłka (zobacz wino jabłkowe), śliwki, agrest, maliny, jeżyny, wiśnie, truskawki, porzeczki (zobacz wino porzeczkowe), owoce róży dzikiej (zobacz wino z dzikiej róży), dziki bez i tym podobne. Wina owocowe zaliczane są do grupy przetworów owocowych. Wino owocowe ma w Polsce tradycję sięgającą XIII wieku. W XX wieku było towarem eksportowanym do Stanów Zjednoczonych, Japonii i Wielkiej Brytanii. W latach 60. działał Państwowy Rejestr Win Markowych czuwający nad odpowiednią jakością krajowych win i miodów pitnych. Utraciło swoją renomę w latach 70., kiedy to nakazowo stosowano wysoką alkoholizację doprowadzającą do obniżenia jakości. Na rynku oprócz „tanich win” można znaleźć coraz więcej produktów wysokiej jakości. Wysokogatunkowe wina owocowe oceniane są w Ogólnopolskim Konkursie Win, Miodów Pitnych i Napojów Winiarskich organizowanym przez Krajową Radę Winiarstwa i Miodosytnictwa. Technologia wyrobu win owocowych zasadniczo nie różni się od technologii wyrobu win gronowych to znaczy wyciśnięty moszcz owocowy zazwyczaj jest poddawany dodatkowym zabiegom przed przekazaniem go do fermentacji alkoholowej, przeprowadzanej najczęściej przy użyciu szlachetnych drożdży winiarskich. Dodatek drożdży jest ważniejszy w przypadku win owocowych niż ma to miejsce w przypadku win gronowych. W przypadku obydwu rodzajów win fermentacja może być przeprowadzona bez dodatku drożdży, gdyż do wyciśniętego moszczu przedostają się drożdże z powierzchni owoców. Jednak ze względu na to, że na powierzchni owoców innych niż winogrona znajduje się ich zdecydowanie mniej w stosunku do szkodliwych bakterii, brak dodatku drożdży może negatywnie wpłynąć na proces fermentacji. Wyciśnięty moszcz z winogron ma odpowiednią zawartość cukrów i kwasów by można było z niego wytworzyć wino. W przypadku pozostałych owoców, zazwyczaj konieczne staje się regulowanie zawartości cukrów przez dosłodzenie i/lub kwasów poprzez dodatek wody, moszczu z mało kwaśnych owoców, lub w przypadku moszczów mało kwaśnych jak na przykład jabłek stosuje się dodatek kwasu cytrynowego, lub analogicznie moszczu z owoców kwaśnych jak na przykład porzeczek. Kolejnym dodatkiem do win owocowych, zwłaszcza mocnych produkowanych z silnie rozcieńczonych moszczów, jest tak zwana pożywka dla drożdży, która zawiera sole azotowo-fosforowe. Po przeprowadzeniu fermentacji w butli (gąsiorze), beczce lub kadzi wino klaruje się, poddaje leżakowaniu i butelkowaniu. Czasem, by zapobiec zmętnieniu lub ponownej fermentacji, wino poddaje się procesowi utrwalania. Znane metody utrwalania to: siarkowanie – dodaje się disiarczynu potasu lub inny związek, który w kontakcie z kwasami zawartymi w winie uwalnia SO2. Dwutlenek siarki ma działanie bakteriobójcze. Jest bardzo często stosowany w winiarstwie, zarówno jako konserwant, jak i do odkażania naczyń zwiększenie zawartości alkoholu – 16-procentowe stężenie działa konserwująco pasteryzacjaNiekiedy w procesie wyrobu win owocowych do moszczu dodaje się – zamiast cukru – miodu co zbliża smak napoju do smaku miodów pitnych, trunku zastępującego w Europie północno-wschodniej wina gronowe. Powstały tak napój bywa nazywany winem miodowym. Stosuje się też czasem dodatki w postaci owoców jarzębiny, głogu i innych, dodających aromatu.

    owoc akai - Tokyo Mew Mew (jap. 東京ミュウミュウ Tōkyō Myū Myū) – manga z gatunku mahō-shōjo, napisana przez Reiko Yoshidę i narysowana przez Mię Ikumi. Manga była publikowana na łamach magazynu Nakayoshi od 2000 do 2003 roku. Fabuła skupia się na przygodach pięciu dziewcząt, których geny w zostały połączone z genami pięciu zagrożonych wyginięciem gatunków zwierząt: dzikiego kota z Iriomote (Ichigo Momomiya), loreczki białogardłej (Minto Aizawa), morświna bezpiórego (Retasu Midorikawa), marmozety lwiej (Purin Fon) i wilka szarego (Zakuro Fujiwara). Powstała także dwutomowa kontynuacja pt. Tokyo Mew Mew à la Mode, do której Mia Ikumi zarówno wykonała rysunki jak i napisała scenariusz. Z serią związane są także rozdziały Przygody mini Mew Mew oraz Czarna kotka z Tokio. Manga doczekała się adaptacji anime pod tym samym tytułem. W wersji amerykańskiej (zatytułowanej Mew Mew Power) zdecydowano się na zmianę imion bohaterów, ich wieku oraz niektórych rozwiązań fabularnych. W Polsce manga została wydana nakładem Japonica Polonica Fantastica i wydawana od czerwca 2005 do czerwca 2007 roku.

    borówka amerykańska - Borówka wysoka, niebieska jagoda (Vaccinium corymbosum L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej, ale rozprzestrzenił się w naturalnym środowisku także w Japonii, Nowej Zelandii i w niektórych rejonach Europy (Wielka Brytania, Holandia). Jest uprawiany w wielu krajach, również w Polsce (w 1999 na 350 ha zbierano plon w wysokości ok. 800 t).

    bez czarny - Bez czarny, dziki bez czarny (Sambucus nigra L.) – gatunek rośliny z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), dawniej zaliczany był także do rodziny bzowatych (Sambucaceae) i przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Inne zwyczajowe nazwy polskie: bez lekarski, bez pospolity, bzowina, bzina, buzina, hyczka, baźnik, bess, best, bestek, bez apteczny, bez aptekarski, bez biały, bez dziki, bzowina czarna, bzowki, côrny bez, flider, gołębia pokrzywa, hebz, holunder, hyćka, kaszka, suk. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w Europie, w Polsce pospolity. Wykorzystywany jest jako roślina lecznicza, kosmetyczna, ozdobna i jadalna. Spożycie niedojrzałych i nieprzetworzonych owoców skutkować może jednak zatruciem. Gatunek zmienny – wyróżnia się kilka podgatunków, przy czym klasyfikacja ich nie jest ustalona. Wyhodowano liczne odmiany ozdobne różniące się głównie ubarwieniem i kształtem liści.

    owoce ciemnych winogron - Kuchnia średniowiecza – zwyczaje kulinarne, obejmujące pokarmy, nawyki żywieniowe i metody przygotowywania potraw dominujące w Europie w okresie średniowiecza, od V do XVI wieku. Kuchnia ta była zróżnicowana terytorialnie, szczególnie wśród najniższych warstw społecznych, których dieta była ograniczona do produktów dostępnych w najbliższej okolicy i tanich. Zwyczaje kulinarne warstw najwyższych, mogących spożywać potrawy przyrządzone według ówczesnej sztuki kulinarnej, były bardziej jednorodne; zwłaszcza pod koniec średniowiecza wykształciła się pewna forma haute cuisine, pojawiły się też książki kucharskie. Jednak i kuchnia możnych podlegała ograniczeniom wynikającym z wolnych środków transportu i ówczesnych możliwości konserwacji jedzenia. Ważnym czynnikiem wpływającym na dietę średniowiecznych Europejczyków były nakazane przez chrześcijaństwo liczne dni postne, ograniczające rodzaj spożywanego pożywienia. Wykwintna kuchnia średniowieczna charakteryzowała się używaniem dużej ilości przypraw, także importowanych. Były drogie, gdyż sprowadzane z daleka przez wielu pośredników. Przy przygotowaniu i doborze potraw kierowano się wskazaniami ówczesnej medycyny. Podstawą wyżywienia ludzi średniowiecza były produkty ze zbóż: kasze i chleb. Rośliny strączkowe i warzywa były ważnym uzupełnieniem diety niższych warstw społecznych. Mięso, produkt droższy i mający bardziej prestiżowy status, obecne było przede wszystkim na stołach warstw wyższych. Jadano głównie drób i wieprzowinę, a na dworach rycerskich także dziczyznę. Popularne, szczególnie w okresie postów, były ryby morskie (zwłaszcza konserwowane i transportowane na spore odległości dorsze i śledzie) i słodkowodne. Podczas okresu średniowiecza zarówno dietetyka, jak i styl żywienia podlegały pewnym zmianom, związanym z upowszechnianiem się niektórych upraw i hodowli oraz rozwojem metod rolnictwa i przetwórstwa żywności.

    granat - granat (barwa granatowa, granatowy) – kolor ciemnoniebieski granat – minerał z gromady krzemianów, przezroczysty, o różnej barwie granat – rodzaj drzew owocowych granat właściwy – popularny gatunek drzewa owocowego granat – pocisk ręczny lub pocisk granatnikowy (w drugim znaczeniu rzadko używany w języku codziennym) rażący odłamkami i energią wybuchu, dymny albo zapalający

    (źródło informacji o składnikach: Wikipedia)

Tagi:  ,
{{ reviewsOverall }} / 5 Ocena użytkowników (0 głosy)
Cena0
Skuteczność0
Działania uboczne0
Opinie klientów Dodaj swoją opinię
Sortuj po:

Dodaj pierwszą opinię o tym produkcie.

Zweryfikowany
{{{review.rating_comment | nl2br}}}

Pokaż więcej
{{ pageNumber+1 }}
Dodaj swoją opinię